سگ

سگ (نام علمی: Canis Familiaris) یکی از پستانداران از زیرراستهٔ سگ‌سانیان است. سگ دست کم از ۱۴٬۰۰۰ سال پیش و بنا به شواهدی تازه از ۱۵۰٬۰۰۰ سال پیش اهلی شده‌است.

«آب دریا از دهان سگ نجس نمی‌شود»
«از سگ‌جونی مثل هفت‌جوش است.»
«از سه چیز باید حذر کرد، دیوار شکسته، سگ درنده، زن سلیطه.»
«استخوان، قوم و خویش سگ است و سگ، قوم وخویش استخوان.»
«بستن سنگ و گشودن سگ.»
«دم سگ را اگرصد سال هم توی قالب بگذاری بازکج خواهد شد! <ضرب المثل گیلکی : کنایه به کسی است که خصلت زشت خود را هیچگاه ترک نمی کند.»
«به بهلول گفتند: ریش تو بهتر است یا دم سگ؟ گفت: اگر از پل جستم ریش من و گرنه دم سگ.»
«به نفرین سگ، نان در تنور نمی‌افتد.»
«بوق سگ…»
«تازی که پیر شد، از آهو حساب می‌برد.»
«حرف او و چاقوی جیب سگ یکی است»
«خرگوش هرمزد را سگ هرمزد گیرد.»
«دستی که از من بریده شد می‌خواهد سگ بخورد، می‌خواهد گربه.»
«دلم خوشه زن بگم (بیگ) اگر چه کمتر از سگم.»
«دیگی که واسه ما نمی‌جوشه سر سگ توش بجوشه.»
«زن سلیطه، سگ بی‌قلاده‌است.»
«سر سگ بودن بهتر از دم شیر بودن است»
«سگ اخته می‌کند.»
«سگ است آن‌که با سگ رود در جوال.»
«سگ استخوان سوخته را بو نمی‌کند.»
«سگان از ناتوانی مهربانند وگرنه سگ کجا و مهربانی.»
«سگ بابا نداشت سراغ حاج‌عموش را می‌گرفت.»
«سگ با دمش زیر پاشو جارو می‌کنه.»
«سگ باش، کوچک خونه نباش.»
«سگ با قلاده شکار نمی‌کند.»
«سگ بعد از شستن نجس‌تر است.»
«سگ پاچه صاحبش را نمی‌گیره.»
«سگ دو زدن»
«سگ واق واق می‌کند و خرس (بی‌خیال) می‌گذرد.» ضرب‌المثل رومانی
«سگ چیه که پشمش چی باشه.»
«سگِ در حضور، به از برادرِ دور.»
«سگ در خانهٔ صاحبش واق واق می‌کند.»
«سگ در خانهٔ صاحبش شیره.»
«سگ داد و سگ توله گرفت.»
«سگ دستش نمیشه داد که اخته کنه.»
«سگ را پیش یوز ادب می‌کند»
«سگ را چو در تنگی بگیرند بگزد»
«سگ را که چاق کنند هار می‌شه.»
«سگ را می‌زند که شیر هوای کار خود را داشته باشد.»
«سگ زرد برادر شغاله.»
«سگ، زرد و سیاه ندارد.»
«سگ زنده بهتر از شیر مرده‌است»
«سگ سفید ضرر پنبه‌فروشه.»
«سگ، سگ را ندرد»
«سگ سوزن خورده.»
«سگ سیر دنبال کسی نمی‌ره.»
«سگ سیر قلیه ترش»
«سگش بهتر از خودشه.»
«سگ، صاحبش را نمی‌شناسد.» (کنایه از شلوغ بودن جایی)
«سگ که چاق شد گوشتش خوراکی نمی‌شه.»
«سگ که سیر شد سرکش می‌شود»
«سگ گر و قلاده زر؟»
«سگ، گوشت سگ را نمی‌خورد.» ضرب‌المثل ارمنی
«سگ لاید و کاروان گذرد»
«سگ لاینده گیرنده نباشد.»
«سگ ماده در لانه، شیر است.»
«سگ نازی‌آباده، نه خودی می‌شناسه نه غریبه.»
«سگ نمک‌شناس به از آدم ناسپاس.»
«سگ هم سرمایه می‌خواهد.»
«سگی به بامی جسته، گردش به ما نشسته.»
«سگی که برای خودش پشم نمی‌کند برای دیگران کشک نخواهد کرد.»
«سگی که پاچه از قصاب‌خونه بدزده، نون خودش را بریده.»
«سگی که برای خودش پشم نمی‌کند برای دیگران کشک نخواهد کرد.»
«سگی که صدا کنه، نمی‌گیره.»
«سگی که واق واق می‌کند گاز نمی‌گیرد.»
«شغال بیشه مازندران را نگیرد جز سگ مازندرانی»
«کاه را پیش سگ و استخوان را پیش خر می‌ریزد.»
«کله‌پز برخاست سگ جایش نشست»
«مثل سگ پاچه می گیره.»
«مثل سگ پشیمونه.»
«مثل سگ و گربه»
«مثل سگ هفت جان دارد»
«مرگ خر عروسی سگ است.»
«مواظب باش سگ پاچه‌ات را نگیرد.»
«نه خود خورد، نه کس دهد؛ گـَنده شود، به سگ دهد.»
«مثل سگ جون میدیم- مثل سگ می‌ترسیم- مثل سگ پاچه می‌گیریم- مثل سگ می‌میریم.»

سگ در شعر فارسی

«آدم از بی بصری بندگی آدم کرد من ندیدم که سگی نزد سگی سر خم کرد»
- ناشناس
«از پدر مرده ملاف ای جوان// گرنه سگی چون خوشی از استخوان»
- امیر خسرو
«اگر برکه‌ای پر کنند از گلاب// سگی در وی افتاد کند منجلاب»
- ناشناس
«با بداندیش هم نکویی کن// دهن سگ به لقمه دوخته به»
- سعدی
«بترس از سگی کو کند روبهی»
- ادیب پیشاوری
«بخت بد با کسی که یار بود// سگ گزدش ار شتر سوار بود»
- ناشناس
«چه خطر بود سگی را که قدم زند به جایی// که پلنگ در وی الا ز ره خطر نیاید»
- خاقانی
«چه خوش گفت آن نهاوندی به طوسی// که مرگ خر بود سگ را عروسی»
- نظامی
«زان‌همه بانگ و علالای سگان// هیچ واماند ز راهی کاروان؟»
- مولوی
«سگ آن به که خواهندهٔ نان بود// چو سیرش کنی دشمن جان بود»
- سعدی
«سگ اصحاب کهف روزی چند// پی نیکان گرفت مردم شد»
- سعدی
«سگ بر آن آدمی شرف دارد// که چو خر دیده بر علف دارد»
- نظامی
«سگ به دریای هفتگانه مشوی// که چو تر شد پلیدتر باشد»
- سعدی
«سگ تازی که آهوگیر گردد// بگیرد آهویش، چون پیر گردد»
- نظامی
«سگ گیرنده چون دندان کند باز// تو حالی استخوانی پیشش انداز»
- سعدی
«سگ و یوز در پیش شاهین و باز// همی راند بر دشت روز دراز»
- فردوسی
«سگ هماره حمله بر مسکین کند// تا تواند زخم بر مسکین زند»
- مولوی
«شبان بره آن به که دارد نگاه// از آن سگ که با گرگ شد آشنا»
- ابن یمین
«شیر اگر مفلوج باشد همچنان از سگ به است»
- سعدی
«طمع کی گربه در انبان فروشد// که بخل امروز با سگ در جوال است»
- انوری
«که خرگوش هر مرز را بی‌شگفت// سگ آن ولایت تواند گرفت»
- نظامی
«که سگ را به خانه دلیری بود// چو بیگانه شد، بانگ او کم شود»
- فردوسی
«مرد عالی‌همم نخواهد بند// سگ بود، سگ به لقمه‌ای خرسند»
- سنایی
«مر سگان را عید باشد مرگ اسب// روزی وافر بود بی جهد و کسب»
- مولوی
«مهتاب که نور پاک دارد// از بانگ سگی چه باک دارد»
- مولوی
«مه فشاند نور و سگ عوعو کند// هرکسی بر خلقت خود می‌تند»
- مولوی
«کی شود دریا به پوز سگ نجس// کی شود خورشید از پف منطمس»
- مولوی
«ملک او از طعنه دشمن کجا یابد خلل// آب دریا از دهان سگ کجا گردد پلید»
- معزی
«مه نور می‌فشاند و سگ بانگ می‌زند// مه را چه جرم؟ خاصیت سگ چنین بود»
- مولوی
«نخورد شیر نیم خورده سگ// ور به سختی بمیرد اندر غار»
- سعدی
«کریمان جان فدای دوست کردند// سگی بگذار ما هم مردمانیم»
- مولوی
«نهادست این گنبد تیزتک// پی موش، گربه؛ پی گربه، سگ// مپندار صیاد کز دام جست// که صیاد را نیزِ صیاد هست»
- ادیب پیشاوری

پیوند به بیرون

DogQuotations.com

ویکی‌پدیا مقاله‌ای دربارهٔ

سگ
دارد.

این یک نوشتار ناتمام است. با گسترش آن به ویکی‌گفتاورد کمک کنید.