روباه
پستاندار همه‌چیز خوار
روباه، جانوری است وحشی و گوشت‌خوار و پستاندار از خانواده سگ که حیله‌گری را بدان نسبت می‌دهند.
- «بندگان را زبان نگاه باید داشت با خداوندان که محال است روباهان را با شیران چخیدن.»
- «روباه به درِ خانه ِ خویش چندان قوت دارد که شیر به در خانه کسان ندارد.»
- «از روباه پرسیدند شاهدت کیست؟ گفت دُمم!»
- « بهتر است که دوم شیر باشی تا کله روباه.» ضرب‌المثل عبری
- «دُم روباه گواه روباه است!»
- «روباه به سوراخ نمی‌رفت جاروب به دمش بست.»
- «روباه تا ته چاه است کرباس خیر می‌کند.»
روباه درشعر فارسی
ویرایش- «به شاه ددان کلته روباه گفت// که دانا زد این داستان در نهفت»
- «به نامت ار بنگارند روبهی بر خاک// چو صید خواهی از او شیر گیرد آن روباه»
- «پیش او حمله‌های شیر فلک// راست چون حیله‌های روباه است»
- «در این بود درویش شوریده رنگ// که شیری برآمد شغالی به چنگ// شغال نگون بخت را شیر خورد// بماند آنچه روباه از آن سیر خورد»
- «در پیش حملهٔ تو کجا ایستد عدو// روباه را چه طاقت زور غضنفر است»
- «ز پویندگان هرکه مویش نکوست// بکشت و ز ایشان برآهیخت پوست// چو سنجاب و قاقم چو روباه گرم// چهارم سمور است کش موی نرم»
- «کنون دشت روباه بینم همی// سر از رزم کوتاه بینم همی»
- «گرسنه روباه شد تا آن تبیر// چشم زی او بر بمانده خیرخیر»
پیوند به بیرون
ویرایش
 این یک نوشتار ناتمام است. با گسترش آن به ویکی‌گفتاورد کمک کنید. |