فضل‌الله رضا

فضل‌الله رضا (۱ ژانویه ۱۹۱۵، رشت - ۱۹ نوامبر ۲۰۱۹، اتاوا) دکترای مهندسی برق، استاد دانشگاه، پژوهشگر ادبی، مؤلف و مقام‌دار گوناگون آموزشی ایرانی بود.

گفتاوردها

• «آرزوی قلبی من خدمت‌گذاری رایگان برای بهره‌وری از مغزهای جوانان ایرانی است تا آنها خود را باور کنند و آنچه را که خود دارند از بیگانگان تمنا نکنند.»
  • (۹ مارس ۲۰۰۱/ ۱۹ اسفند ۱۳۷۹)
• «ایران با تاریخ کهن و فرهنگِ باروری که دارد، باید در میدان نبرد فرهنگ‌ها پیروزی یابد.»
  • (۲ ژانویه ۱۹۹۱/ ۱۲ دی ۱۳۶۹)
• «بنیاد زبان فارسی و گفت‌وشنود و نگارش به آن را باید روز به روز استوارتر و نیرومندتر کنیم. در این راه باید از روش‌های علم و ابزار تکنولوژی بیشتر بهره بریم… اگر در حودو پانزده زبان زندهٔ دنیا را که سابقهٔ ممتاز فرهنگی دارند برگزنیم، زبان فارسی و زبان عربی در میان آن‌ها خواهد بود.»
  • (۲ ژانویه ۱۹۹۱/ ۱۲ دی ۱۳۶۹)

”	جوان ایرانی باید واقعیت‌ها را ببیند، با خرد مأنوس شوند. آن‌ها یک «عرصهٔ باز» دارند و آن اِشراف به معارف ایرانی، اسلامی و جهانی است… جوانان ما باید اعتماد به نفس پیدا کنند و خودباخته نباشند و بدانند که ما وارث یک میراث فرهنگی و علمی بسیار غنی هستیم...جوان ایرانی تا خودش را نیازمند مادیات غرب ببیند همیشه بنده خواهد بود باید طوری تربیت پیدا کند که فراتر این خواسته‌ها باشد.	“

• «جوان ایرانی باید واقعیت‌ها را ببیند. جوانان باید با خرد مأنوس شوند. آن‌ها یک عرصهٔ بازدارند و آن اِشراف به معارف ایرانی، اسلامی و جهانی است… جوانان ما باید اعتماد به نفس پیدا کنند و خود باخته نباشند و بدانند که ما وارث یک میراث فرهنگی و علمی بسیار غنی هستیم یعنی بعد از تمدن یونان که چندصد سال بر تمدن ایرانی و بر تمدن اسلامی پیشی داشت در جایگاه رفیعی بوده‌ایم و ما اکنون وارث این تمدن عظیم هستیم… جوان ایرانی تا خودش را نیازمند مادیات غرب ببیند همیشه «بنده» خواهد بود باید طوری تربیت پیدا کند که فراتر این خواسته‌ها باشد.»
  • (۲۵ نوامبر ۲۰۱۳/ ۴ آذر ۱۳۹۲)
• «در چنین روزگاری اگر بخواهیم روی کرهٔ زمین قومی به نام ایرانی وجود زنده و پایدار داشته باشد، باید فرهنگ سنتی آن قوم را پیوسته پاسداری کنیم. مهم‌ترین عاملی که قوم ایرانی را از دیگر اقوام برجسته می‌سازد، فرهنگ ملّی ایران است. زبان فارسی یعنی همین فارسی آمیخته به عربی که در هزار سال ورزیده و نیرومندتر شده است، در مرکز فرهنگ ملّی جای دارد.
  اگر امروز از یکی از کهکشان‌های دوردست با ما تماس بگیرند و بخواهند که به شتاب یک روز، فقط دو کتاب نمونه که معرف شخصیت ملی ما باشد برایشان بفرستیم، بنده گمان دارم که شاهنامهٔ فردوسی و مثنوی جلال‌الدین رومی را می‌توان اختیار کرد. اگر جای چانه باقی بود، بوستان و گلستان را به آن پیوست می‌کنیم.
  پژوهندگانی که با کامپیوترهای نیرومند در آن ستاره نشسته باشند، می‌توانند از این دو سه کتاب، شِبهی از سیمای قوم ایرانی و شخصیت و خلقیات و آمال آنان را به‌دست بیاورند. این دو کتاب، خلاصه‌ای از دایرةالمعارف فرهنگ قوم ایرانی است.»
  • (۲ ژانویه ۱۹۹۱/ ۱۲ دی ۱۳۶۹)

نوشتارهای وابسته

• عنایت‌الله رضا