باغ فضایی است که در آن به دست انسان گل یا درخت کاشته شده باشد.

گفتاوردها

ویرایش
  • نشانه‌شناسی: باغ نماد بهشت زمینی، مرکز کیهان، بهشت آسمانی و نشانهٔ آن مرحله‌ای از مراحل معنوی است که با طبقات بهشت ارتباط دارد.»
  • «بهشت زمینی در سفر آفرینش باغی بوده که حضرت آدم در آن کشت می‌کرده و مرتبط است با استیلای نباتات و اولویتِ آن‌ها در شروع یک دوره، و در پایان این دوره است که اورشلیم آسمانی شهری خواهد شد. در رم باستان، باغ یادآور بهشت گمشده است. می‌توان گفت که در روزگار ما همچنان انعکاس و جوهر جهان، باغ‌های ایرانی و ژاپنی هستند.»
  • «باغ‌ها خاور دور دنیایی کوچک است، و در ضمن، طبیعت مرمت‌شده است و بازگرداندنِ طبیعت به صورت اولیهٔ آن، باغ دعوت آدمی است به مرمت طبیعت اولیهٔ وجود.»
  • «صحن مساجد و حیاط خانهٔ مسلمانان نیز با حوض مرکزی‌اش تصویری از باغ بهشت است.»
  • «در ایران که باغ معنایی نه فقط دنیایی چون ژاپن، بلکه معنایی ماوراءالطبیعه و عرفانی به خود می‌گیرد، عشق باغ‌ها مضمون اصلی معنویت در دنیای است. از شهیرترین دیوان‌های شعر، گلستان و بوستان‌اند…»

منابع

ویرایش
  1. شوالیه، ژان. «باغ (Jardin /Garden)». در Dictionnaire des symboles [فرهنگ نمادها]. ج. دوم. ترجمهٔ سودابه فضایلی. تهران: انتشارات جیحون، ۱۳۸۴. ص ۴۱. شابک ‎۹۶۴۶۵۳۴۱۴۷.