شب‌های روشن (داستان کوتاه)

شب‌های روشن داستان کوتاهی نوشتهٔ فیودور داستایفسکی است که در سال ۱۸۴۸ نوشته شده‌است.

گفتاورد

«ایمان دارم ناستنکای من هنگامی که پی برد من به او دلبسته‌ام، وحشت‌زده و مبهوت گردید و بر قلب بینوای من دل سوزاند. زیرا ما زمانی که خود غمگین هستیم در برابر شوربختی‌های دیگران حساستر می‌باشیم. گویی در این زمان احساس دلسوزی نه تنها نابود نمی‌شود بلکه تا اندازه‌ای نیز تقویت می‌گردد.» ص ۱۹۷ و ۱۹۸
«راستی چرا نمی‌توانیم با یکدیگر برادرانه رفتار کنیم؟ چرا حتی شریفترین انسانها به نظر می‌رسد چیزی را از دیگران مخفی می‌کنند؟ چرا آنچه را که در قلب خود داریم، دقیقاً بر زبان نمی‌آوریم؛ اگر واقعاً منظورمان همان است؟ با این وجود، همه سعی دارند نفرت‌انگیزتراز آنچه هستند؛ به نظر آیند. گویی هراس دارند اگر خود را براحتی به نمایش بگذارند، این عمل توهینی به احساسات آنها تلقی گردد.» ص ۲۰۲

شب‌های روشن، فیودور داستایفسکی، سروش حبیبی، نشر ماهی، تهران، ۱۳۸۹، شابک ۹۷۸–۹۶۴–۲۰۹–۰۸۳–۹