ابوبکر حمیدی بلخی لقب‌گرفته به حمیدالدین (؟ - ۱۱۶۴م) ادیب و قاضی خراسانی در سدهٔ ششم هجری بود.

گفتاوردها ویرایش

  • «تا از ستیزه مشک به گلنار برنهاد/ عشق رخش به هر دل و جان خار برنهاد
    تیر بلا به دیدهٔ ابدال در نشاید/ بار گران به سینهٔ احرار برنهاد
    دل را گذاشت در ستم بی حساب عشق/ پس جرم خود به بخت نگونسار برنهاد
    صبر از دلم به غمزهٔ غماز در ربود/ و آنگه گنه به طرهٔ طرار برنهاد
    بس تایب شراب کزان لعل پرخمار/ دیده به خاک خمار برنهاد
    بر روی خلق تا در اقبال باز کرد/ درهای فتنه را همه مسمار برنهاد
    آن سروری که عقد گهرهای لفظ او رسم حسد به لؤلؤ شهوار برنهاد.»[۱]

منابع ویرایش

  1. هدایت، رضاقلی‌خان. «۲۰۹. حمیدی بلخی». در مجمع الفصحاء. ج. یکم. به کوشش مظاهر مصفا. تهران: انتشارات امیرکبیر، سال ۲۰۰۲م. ص ۷۲۳.