رضاقلیخان هدایت
شاعر، نویسنده، و تاریخنگار ایرانی
رضاقلیخان هدایت (ریشهشناسی: رضاقلی بن جعفرقلی طبرستانی، لقبگرفته به خان، شهرتیافته به رضاقلیخانِ هدایت) (۸ ژوئن ۱۸۰۰، تهران – ۲۹ ژوئن ۱۸۷۱، تهران) ادیب، شاعر، تاریخنگار ادبی و مؤلف ایرانی در سدهٔ نوزدهم میلادی بود. دو اثر برجستهٔ او مجمع الفصحاء (نگاشته به سال ۱۸۶۷م) و ریاض العارفین (نگاشته به سال ۱۸۴۴م) نام دارد.
![](http://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/thumb/9/99/%D8%B1%D8%B6%D8%A7%E2%80%8C%D9%82%D9%84%DB%8C_%D8%AE%D8%A7%D9%86_%D9%87%D8%AF%D8%A7%DB%8C%D8%AA.png/220px-%D8%B1%D8%B6%D8%A7%E2%80%8C%D9%82%D9%84%DB%8C_%D8%AE%D8%A7%D9%86_%D9%87%D8%AF%D8%A7%DB%8C%D8%AA.png)
گفتاوردها
ویرایشبه جز نقش سخن اندر زمانه | نماند هیچ نقشی جاودانه | |
سخن از عالم لاهوتی آمد | به نظم خطهٔ ناسوتی آمد | |
نبودی آدمی را گر کلامی | کجا بود جهان را انتظامی | |
چو این طومار را در هم نوردد | سخن راجع به اصل خویش گردد[۱] |
منابع
ویرایش- ↑ «مقدمهٔ مؤلف». در مجمع الفصحاء. ج. یکم. به کوشش مظاهر مصفا. تهران: انتشارات امیرکبیر، سال ۲۰۰۲م. ص ۵۲.