رضاقلیخان هدایت
شاعر، نویسنده، و تاریخنگار ایرانی
رضاقلیخان هدایت (ریشهشناسی: رضاقلی بن جعفرقلی طبرستانی، لقبگرفته به خان، شهرتیافته به رضاقلیخانِ هدایت) (۸ ژوئن ۱۸۰۰، تهران – ۲۹ ژوئن ۱۸۷۱، تهران) ادیب، شاعر، تاریخنگار ادبی و مؤلف ایرانی در سدهٔ نوزدهم میلادی بود. دو اثر برجستهٔ او مجمع الفصحاء (نگاشته به سال ۱۸۶۷م) و ریاض العارفین (نگاشته به سال ۱۸۴۴م) نام دارد.
گفتاوردها
ویرایشبه جز نقش سخن اندر زمانه | نماند هیچ نقشی جاودانه | |
سخن از عالم لاهوتی آمد | به نظم خطهٔ ناسوتی آمد | |
نبودی آدمی را گر کلامی | کجا بود جهان را انتظامی | |
چو این طومار را در هم نوردد | سخن راجع به اصل خویش گردد[۱] |
منابع
ویرایش- ↑ «مقدمهٔ مؤلف». در مجمع الفصحاء. ج. یکم. به کوشش مظاهر مصفا. تهران: انتشارات امیرکبیر، سال ۲۰۰۲م. ص ۵۲.