گوش‌ماهی

گوش ماهی در شعر فارسی

• «من و گوشه کهتر از گوش ماهی // که گیتی چو دریا مشوش فتاده‌است.»
  • خاقانی
• «یک گوش ماهیی بده از می که حاضرند // دریاکشان ره زده عطشان صبحگاه.»
  • خاقانی
• «باده به گوش ماهیی بیش مده که در جهان // هیچ نهنگ بحرکش نیست سزای صبحدم..»
  • خاقانی
• «مرا یک گوش ماهی بس کند جای // دهان مار چون سازم نشیمن.»
  • خاقانی
• «چنان تنگی در او از جوش ماهی // که نبود جای دُر در گوش ماهی.»
  • سلیم (ازآنندراج)
• «شد از موج آن بیکران بحر قیر // پر از گوش ماهی هزار آبگیر.»
  • ملاعبداللّه هاتفی (از آنندراج)