کمال حزباوی (۱۳۵۶ –۱۹۷۸م) یکی از پدیدآورندگان شعرجنبش شعر سپید عربی در ایران؛ فیلسوف، الهی‌دان، ژورنالیست وشاعر عرب ایرانی است.

گفتاوردها

ویرایش
زیباترین دوران جوانی، دورانی بود که شعر زندگی مرا در بر گرفته؛ شعر برای من در آن سال‌ها معرفت بود، و حقیقت شعر همین است. شعر درک و احساس و عاطفه انسان نسبت به خود و جامعه و هر اتفاقی که در زندگی انسان رخ می‌دهد و زبانی غیر علمی و عقلانی می‌طلبد، هر چند گاهی احساس و درک، خود مرحله ای از دانش است. کما اینکه ابن سینا این را می‌گفت. اما شاعر فقط با معرفت شعر می‌سراید! معرفت یعنی اینکه هیچ انتزاعی از هیچ چیزی ندارم! و تنها روح من سرین معانی‌ای خیال‌انگیز، زیبا، نغز.. در عشق، دوستی..؛ معانی‌ای خیال‌انگیز غمناک، حزن آور.. به هنگام جدایی، فراق معشوق.. به من روی می‌آورند و من آنها را می‌نویسم؛ پس تفکر شعر نیست! شعر نه با تفکر! نه با دستور زبان و فرمان به وجود نمی‌آید؛ تقکر معنا را صورت‌بندی می‌کند، ایجاد نمی‌کند! کاش شاعر می‌ماندم و منطق‌گرا نمی‌شدم!

.[۱]

منابع

ویرایش
ویکی‌پدیا مقاله‌ای دربارهٔ
  1. جمال نصاری، قصیده النثر العربیه فی ایران: 209، انتشارات هرمنوتیک، آبادان، چاپ اول – ۱۳۹۴خورشیدی. بخشی از گفتارهای آمده در بیوگرافی شاعر کمال حزباوی.