گفتار
سخن ویژه
(تغییرمسیر از کلام)
گفتار (سخن، کلام) و گفتگو (تکلّم، صحبت کردن) موضوع این نوشتار است.
گفتاوردهاویرایش
- «از زبانت همین اندازه برایت بس است که راهِ هدایت را از گمراهی آشکار سازد.»
- حسن بن علی بحار الانوار، ج ۷۸، ص ۱۱۴
- «بهترین سخن آن است که جدّی اش به کارَت آید و شوخی اش سرگرمت سازد.»
- ابن عمید از «لطائف الظرفاء من طبقات الفضلاء» نوشته ابومنصور عبدالملک ثعالبی، به اهتمام قاسم السامرائی، چاپ لیدن، ۱۹۷۸، بارگذاری شده در ویکینبشتهٔ عربی
- «سخن در بندِ توست تا بر زبانش نرانی و چون گفتی اش تو در بندِ آنی، پس زبانت را چنان نگهدار که دِرَم و دینارت را، چه بسا سخنی که نعمتی را رُبود و نقمتی را جلب نمود.»
- علی بن ابیطالب نهج البلاغه، خطبه، ۳۸۱
- «سخن گفتن یک نوع احتیاج است ولی گوش دادن هنر.»
- «سخن نیک را از هر کسی، هر چند به آن عمل نکند، فرا گیرید .»
- محمد باقر بحارالانوار، دار احیاء التراث العربی، ج ۷۵، ص (۱۷۰)
کم گوی و جز از مصحلت خویش مگوی | وز هرچه نپرسدت کسی بیش مگوی | |
گوش تو دو دادند و زبان تو یکی | «یعنی که دو بشنو و یکی بیش مگوی»[۱] |
افضلالدین کاشانی[۱] |
منابعویرایش
- ↑ ۱٫۰ ۱٫۱ هدایت، رضاقلیخان. «۱۷۰. افضلالدین کاشانی». در مجمع الفصحاء. ج. یکم. به کوشش مظاهر مصفا. تهران: انتشارات امیرکبیر، سال ۲۰۰۲م. ص ۳۵۷.