ژان دو لا برویر

ژان دو لا برویر، نویسنده فرانسوی. زادروز: (۱۶ اوت، ۱۶۴۵ - ۱۱ مه، ۱۶۹۶)،

دارای منبع

«هنگام مشاهدهٔ فقر و محنت، از نیک‌روزی خویش به گونه‌ای احساس شرم می‌کنیم.»
- خصلت‌ها
«کسی که به صبر آراسته‌است، از سرمنزل عافیت دور نیست.»
- خصلت‌ها
«چه زیبا است نگریستن به چشمانی که از دریافت ره‌آوردی می‌درخشند.»
- خصلت‌ها

بدون منبع

«اگر دوستانی نتوانند گناهان کوچک یکدیگر را اغماض کنند، نخواهند توانست دوستی خود را به جایی برسانند.»
«برای کسی که آهسته و پیوسته راه می‌رود هیچ راهی دور نیست.»
«تواضع بی‌جا آخرین حد تکبر است.»
«تو شخص بزرگی هستی، مقتدری، کاری بکن که من قدر تو را بدانم و محترمت بشمارم.»
«خشم یک کینه مکشوف و موقتی است ولی کینه، یک خشم دایم و محفوظ.»
«در دنیا کاری مشکل‌تر از ساختن و پرداختن یک نام پرافتخار نیست.»
«ساختن یک کتاب همان اندازه حرفه‌است که ساختن یک ساعت، تنها نبوغ برای مؤلف شدن کافی نیست.»
«سخاوت در زیاددادن نیست، در به موقع‌دادن است.»
«فقیر از بعضی نعمت‌های دنیا، ولی خسیس از همهٔ نعمت‌ها محروم است.»
«کاش حیوان یا کودک بودم که آینده را نمی‌دیدم و گذشته را یاد نمی‌کردم و فقط به حال توجه داشتم و خوش بودم.»
«کودکان یاد گذشته را نمی‌کنند و به فکر آینده هم نیستند، دم را غنیمت شمرده و آن را به خوبی طی می‌کنند. در بین سالمندان بسیار معدودند افرادی که این‌چنین رفتار می‌کنند.»
«مرگ یک‌بار می‌آید ولی ترس فرا رسیدن آن در طول عمر، آدمی را زجر می‌دهد.»
«ممکن است که طفل وقتی زاییده می‌شود زیبا باشد لیکن دلربایی آغاز نمی‌شود مگر هنگامی‌که دل گرفتار عشق و محبت شود.»
«نگاهی که دلالت بر برادری و یگانگی و شرافت باشد، دیده نمی‌شود.»
«وقتی با دوستان به سر می‌بریم دیگر آرزویی نداریم.»

منابع

ویکی‌پدیا مقاله‌ای دربارهٔ

ژان دو لا برویر
دارد.

این یک نوشتار ناتمام است. با گسترش آن به ویکی‌گفتاورد کمک کنید.