هخامنشیان

نخستین شاهنشاهی ایران باستان (۵۳۰–۳۳۰ پ.م)

هخامنشیان یکی از بزرگترین و قدرتمندترین سلسله‌مراتب سیاسی و قومی در تاریخ باستان ایران بود. آن‌ها از سدهٔ هفتم پیش از میلاد تا سدهٔ سوم پیش از میلاد حکومت می‌کردند. بنیانگذار این دودمان کورش بزرگ بود. این امپراتوری در زمان خشایارشاه اول به بیشترین اندازه خود رسید و از بالکان و اروپای شرقی در غرب تا دره سند در شرق امتداد داشت. هخامنشیان در سال ۳۳۰ پیش از میلاد توسط اسکندر مقدونی شکست خوردند، اما تأثیر آنها بر تاریخ و فرهنگ ایران و جهان همچنان ادامه دارد.

گفتاوردها

ویرایش
  • در مراحل گسترش امپراطوری، خبر از آزاد کردن بردگان سرزمین‌های مفتوحه داریم. این رفتار تنها یک خیرخواهی و نیکی اخلاقی نیست چرا که نظام‌ها هستند که حدود رفتارهای اخلاقی را تعیین می‌کنند و این چنین رفتاری از جانب مرکز قدرت تنها نمی‌توانست به صرف خواستی اخلاقی اعمال شود. زیرا در نخستین مرحله‌ی اجرا با مخالفت سرداران نظامی مواجه می‌شد که خود هم صاحبان منافع این جنگ‌ها و فتوحات بودند و هم صاحبان مراکز تولید کشاورزی و صنایع دستی اولیه. باز در بنای تخت جمشید که به دوره تثبیت قدرت امپراطوری هخامنشی بنا شده، بنابر لوحه‌های محاسباتی کشف شده، به تمام سازندگان این مجموعه دستمزد پرداخت شده است و سیاهه‌ی دستمزد صنعتگران و کارگران گرد آمده از اکناف جهان در لوحه‌ها موجود است. چنین شیوه پرداختی از برای حکومت‌های برده‌دار بی‌معنی است.

منابع

ویرایش
  1. اصلانی، محمدرضا. (1358). فرهنگ نور. نامه نور، شماره 1، صفحه 8.

پیوند به بیرون

ویرایش
ویکی‌پدیا مقاله‌ای دربارهٔ