مو
مو جزئی روینده از روپوست در پستانداران است.
درباره
ویرایش- «هر عضو من از شوق زند نغمهٔ یاحق/هر موی من از وجود کند نالهٔ یاهو.»[۱]
- «بباید دانست که بعضی از موی، از آنهاست که سبب زینت همهٔ مردمان است چنانکه موی سر، و بعضی از موی از آنهاست که سبب زینت بعضی مردمان است چنانکه موی لحیه، مخصوص در مردان است؛ و بعضی از موی از آنهاست که درو هم منفعت است و هم زینت، چنانکه موی مژه و ابرو، و بعضی از آنهاست که درو منفعت است نه چنانکه موی اندام.»
- ضیاءالدین نخشبی در چهل ناموس؛ ناموس اول در مناقب موی
- «حالیست چو زلف تو مشوش ما را/ عیشیست چون پاسخ تو ناخوش ما را// جانیست چو روی تو پر آتش ما را/ بختیست چو مرکب تو سرکش ما را.» [۲]
منابع
ویرایش- ↑ برقعی، محمدباقر. سخنوران نامی معاصر ایران. ج. اول. نشر خرم، چاپ ۱۳۷۳. ص۲۵۵. شابک ۹۷۸۹۶۴۹۹۷۲۴۰۴.
- ↑ هدایت، رضاقلیخان. «۲۰۳. جبلی غرجستانی». در مجمع الفصحاء. ج. یکم. به کوشش مظاهر مصفا. تهران: انتشارات امیرکبیر، سال ۲۰۰۲م. ص ۶۶۵.