سیاوش طهمورث

سیاوش طهمورث (۲۲ فوریه ۱۹۴۷) (۳ اسفند ۱۳۲۵) بازیگر ایرانی است. زادهٔ تهران، دانش‌آموختهٔ رشتهٔ تئاتر از دانشکدهٔ هنرهای دراماتیک؛ از سال ۱۹۷۱م/ ۱۳۵۰ش به تئاتر، از ۱۹۸۴م/ ۱۳۶۳ش به سینما و از ۱۹۸۸م/ ۱۳۶۷ش به تلویزیون درآمد و نقش‌هایی آفرید.

گفتاوردها

• بازی کردن صرفاً بازی نیست بلکه زندگی کردن است یعنی فرد با شخصیت دیگری زندگی می‌کند. ما تمام اخلاق‌های روی کره زمین را در خود داریم، اما با برخی از آن‌ها رفتار می‌کنیم حالا وقتی می‌خواهیم شخصیت جدیدی را بازی کنیم باید اخلاق‌های منطبق با آن شخصیت را در خود زنده کنیم.
• آنقدر زندگی وسیع است که شاید آرزو داشته باشم ۵۰۰ سال دیگر زندگی کنم تا آدم‌ها و نقش‌های بیشتری را بازی کنم. آرزو دور است باید با حال زندگی کرد و از داشته‌ها استفاده کرد. از مصاحبت با آدم‌هایی که در لحظه زندگی می‌کنند لذت می‌برم. درست است در آینده مرگ هم هست، اما باید فعلاً از طبیعت و هستی اطرافمان استفاده کنیم طبیعتی که مخلصانه همه چیز خود را در اختیار ما قرار می‌دهد و برای ما است.
• چیزهایی که ساختهٔ بشر است مصنوع است و حتی قوانینش محدودیت‌هایی را ایجاد می‌کند که انسان به آن تعلق ندارد، اما انسان به قوانین طبیعت تعلق دارد. طبیعت بخشنده است، اما انسان بخشنده نیست انسان همه چیز را برای خود می‌خواهد، اما طبیعت از همه چیز می‌گذرد. همه قوانین انسانی را می‌توان شکست، اما قوانین طبیعت را نمی‌توان شکست؛ درصورت شکستن این قوانین او از انسان انتقام نمی‌گیرد بلکه انسان به طرز اخلاقی و ذهنی از چرخهٔ آن بیرون رانده می‌شود.
• به نظر من بازیگر باید شبیه موم به هر شکلی در بیاید اگر کسی صرفاً یک ژانر داشته باشد دیگر بازیگر نیست هنرپیشه است و برای اینکه بتواند شبیه موم باشد باید اختیار تمام اعضای بدن را با انجام برخی از تمرینات در دست داشته باشد. برای مثال کسی که این اختیار را دارد وقتی می‌خواهد نقشی را بازی کند که یک دست یا پایش قطع شده‌است به واقع بازیگر آن عضو خود را فراموش می‌کند.

• • ۲۸ ژوئیه ۲۰۲۱/ ۶ مرداد ۱۴۰۰؛ در برنامهٔ تلویزیونی «شب‌نشینی»، شبکهٔ جام جم
• هر نقشی که قبول می‌کنم آن کاراکتر را حس می‌کنم و دوست دارم در زندگی او شریک باشم.
  • ۶ مارس ۲۰۲۲/ ۱۵ اسفند ۱۴۰۰؛ مصاحبه با «ایرنا»