زرکوب تبریزی
شاعر ایرانی
نجمالدین ابوبکر، محمد زرکوب تبریزی (؟، تبریز - ۱۳۱۲، تبریز) صوفی و شاعر ایرانی بود. [۱]
گفتاوردهاویرایش
دشمن ما را سعادت یار باد | روز و شب با عز و نازش کار باد | |
هر که کافر خواند مارا، گو بخوان | او میان مؤمنان، دیندار باد | |
هرکه خاری مینهد در راه ما | خار ما در راه او گلزار باد | |
هر که چاهی میکند در راه ما | چاه ما در راه او هموار باد | |
هرکه ملک و مال ما را حاسد است | ملک و مالش در جهان بسیار باد | |
هر که را مستی زرکوب آرزوست | گو که ما مستیم او هشیار باد[۱] |
تا طارم نُه سپهر آراستهاند | تا باغ جهان طبع پیراستهاند | |
در خار فزوده و ز گل کاستهاند | چه توان کردن که این چنین خواستهاند[۱] |
از بود ونبود کل اشیاء در طلق | گویم سخنی فراخ کن سینه و حلق | |
بودی و نمودی است وجود اشیاء | بودش همه حق است و نمودش همه خلق[۱] |
منم زرکوب و محصولم ز صنعت | بجز فریادی و بانگی نباشد | |
همیشه در میان زر نشینم | ولیکن هرگزم دانگی نباشد[۱] |
منابعویرایش
- ↑ ۱٫۰ ۱٫۱ ۱٫۲ ۱٫۳ ۱٫۴ هدایت، رضاقلیخان. «زرکوب تبریزی قُدِّسَ سِرُّه». نصرتالله فروهر. در ریاض العارفین. به کوشش سید رضی واحدی و سهراب زارع. تهران: انتشارات امیرکبیر، سال ۲۰۰۹م. ص ۹۵. شابک ۹۷۸-۹۶۴-۰۰-۱۲۳۳-۸.