جادهٔ سه روزه (به انگلیسی: Three Day Road) رمانی از جوزف بویدن که در سال ۲۰۰۵ منتشر شده‌است. این اثر برندهٔ جایزهٔ راجرز رایترز تراست سال ۲۰۰۵ شده‌است.

گفتاوردها

ویرایش
  • «از وسط برف‌ها می‌گذریم. رد پاهای به جای مانده ما را به سمت تله‌هایی از جنس چوب درخت بید می‌کشد. من جلوتر راه می‌روم، خواب آلود هستم و به سختی نفس می‌کشم. شش‌هایم سنگین شده‌است. الایجا نیز پشت سر من می‌آید. آفتاب در حال طلوع کردن است. با هر قدم، پوستهٔ نازک یخ زدهٔ زمین را می‌شکنم. شب گذشته بسیار سرد بود. الایجا سعی می‌کند ساکت باشد اما قدم‌هایش سر و صدای زیادی ایجاد می‌کند.»[۱]
  • «همهٔ ما در دو جبهه مشغول جنگ هستیم، یکی در برابر دشمن و دیگری در برابر کارهایی که با دشمن می‌کنیم.»
  • «می‌فهمم الایجا دقیقاً می‌داند که تامپسون چه می‌پرسد. تامپسون می‌خواهد بداند آیا الایجا کشتن را دوست دارد یا نه. الایجا اندکی روی جواب خود فکر می‌کند و در نهایت می‌گوید: کشتن توی خون من است.»

جستارهای وابسته

ویرایش

منابع

ویرایش
ویکی‌پدیا مقاله‌ای دربارهٔ
  1. جوزف بویدن، جاده سه روزه، ترجمهٔ محمد جوادی، انتشارات مروارید، ۱۳۹۰.