ارمنی‌های ایرانی

ارمنی‌های ایرانی

ارمنی‌های ایرانی (به‌ ارمنی:իրանահայեր) ایرانی‌هایی از قومیت ارمنی‌اند که ممکن است سخنور زبان ارمنی به عنوان زبان اصلی خود باشند. شمار آنان در ایران از ۷۰٬۰۰۰ تا ۲۰۰٬۰۰۰ گمان زده می‌شود. مناطقی با تراکم بالایی از آنان شامل تبریز، تهران، سلماس و محلهٔ جلفای اصفهان است. ارامنه هزاران سال در سرزمینی که ایران امروزی را تشکیل می‌دهد، زندگی کرده‌اند. بسیاری از قدیمی‌ترین کلیساها، صومعه‌ها و کلیساهای ارمنی در ایران امروزی قرار دارند. ارمنستان ایران (۱۵۰۲–۱۸۲۸) که شامل جمهوری ارمنستان امروزی می‌شود تا سال ۱۸۲۸ بخشی از ایرانِ صفوی و ایران قاجاری بود. ایران تا آغاز قرن بیستم یکی از بزرگترین جمعیت ارامنه را در کنار همسایه‌اش، امپراتوری عثمانی داشت. آنان در قرن نوزدهم و بیستم در نوسازی ایران مؤثر و فعال بودند. پس از انقلاب ۱۳۵۷، بسیاری از ارامنه به جوامع ارمنی خارج‌نشین در آمریکای شمالی و اروپای غربی مهاجرت کردند. امروزه آنان بزرگترین اقلیت دینی مسیحی در ایران به شمار می‌روند.

گفتاوردها

ویرایش
  • اینقدر از کلمهٔ «اقلیت» استفاده نکنید و به ما نگویید شما اقلیت هستید؛ در ایران اقلیت وجود ندارد… ارامنه، گناه نکرده‌اند که در زمان فتحعلی‌شاه قاجار، منطقهٔ ارمنستان از ایران جدا شد. ارامنه اقلیت نیستند، آن‌ها فقط به مملکت خودشان بازگشته‌اند. ما همه ایرانی هستیم و برای ایران زحمت کشیده‌ایم.
  • به چه مناسبت، چه حقی داریم تبعیض قائل شویم و بگوییم زبانی بهتر از زبان دیگری است؟ این حرف عقب‌افتاده‌ای است. مسئله این است که بر روی یک زبان کار شده باشد یا نشده باشد. درمورد بعضی زبان‌ها کم‌همتی کردند یا سیاست‌های دولتی مانع شدند اما هیچ‌کدام از این‌ها نتوانستند کاری از پیش ببرند؛ مثلاً درمورد زبان ارمنی، در زمان رضاشاه که تدریس زبان ارمنی قدغن شده بود این‌طور که من شنیدم، شب‌ها بام‌به‌بام می‌رفتند و زبان ارمنی را یادمی‌گرفتند و این‌گونه مقابله کردند. در حال حاضر زبان ارمنی روزنامه و رسانه‌های خودش را دارد. من از ارامنه نشنیده‌ام که از این مسئله دلخور باشند یا شکایت کرده باشند، همان مقدار که بر روی آن کار کرده‌اند، پرورش پیدا کرده‌است. اگر این زبان‌ها را کنار بگذاریم، یک میراث را کنار گذاشته‌ایم.

نوشتارهای وابسته

ویرایش

منابع

ویرایش

پیوند به بیرون

ویرایش
ویکی‌پدیا مقاله‌ای دربارهٔ