ابراهیم آبادی

ابراهیمِ آبادی (۱۶ اوت ۱۹۳۵–۳۱ اکتبر ۲۰۱۹) (۲۴ مرداد ۱۳۱۳–۹ آبان ۱۳۹۸) بازیگر ایرانی بود. در تبریز زاده شد و همان‌جا دورهٔ دبستان را پایان برد سپس دورهٔ دبیرستان را در تهران خواند. در سال ۱۹۴۷م/ ۱۳۲۶ش از دانشکدهٔ هنرهای زیبای تهران دانش‌آموخته شد سپس در چکسلواکی تحصیلات خود را ادامه داد و از دانشکدهٔ هنرهای دراماتیک پراگ در سال ۱۹۶۵م/ ۱۳۴۴ش مدرک خود را گرفت. از سال ۱۹۵۳م/ ۱۳۳۲ش بازیگری تتائر را آغاز کرد، به کارگردانی و نمایشنامه‌نویسی نیز پرداخت. از سال ۱۹۷۱م/ ۱۳۵۰ش به سینمای ایران با فیلم «برپا خاسته» وارد شد و پس از آن، در فیلم‌ها و سریال‌های بسیاری نقش آفرید. در سن ۸۵ سالگی در تهران بر اثر بیماری شش درگذشت و در بهشت زهرا دفن شد.

پشت هر خنده‌ای باید یک تفکری پنهان باشد. نه این‌که همین طوری به همه‌چیز بخندیم.

گفتاوردها

• انسان‌ها همیشه فروخته‌شده هستند و هر انسانی یک قیمتی دارد؛ بعضی‌ها با قیمت‌های خیلی بالا خود را می‌فروشند و برخی نیز ارزان‌تر.
• من تنها رشادت را در انسان، سواد و دانستن می‌دانم.
  • ۱۰ ژوئن ۲۰۱۵/ ۲۰ خرداد ۱۳۹۴ مصاحبه با پایگاه «تبریز بیدار»
• سینما تاریخ تصویری یک مملکت است. در تئاتر یک ارتباط ۱۶ متری با تماشاچی داریم. اما سینما یک ارتباط جهانی است. سینما، زمان را به آن صورتی که ما دیده‌ایم نگه می‌دارد.
• من اگر شده، فقط یک خط بازی می‌کنم اما آن یک خط را درست بازی می‌کنم.
• وقتی یک حاجی فیروز را می‌بینیم، فکر می‌کنیم دلقک است، اما اگر درست ببینیم دلقک نیست. داستانش یک درام فوق‌العاده سنگین است. پشت چهره سیاهش یک درد و اندوه سنگین نهفته‌است.
• پشت هر خنده‌ای باید یک تفکری پنهان باشد. نه این‌که همین طوری به همه‌چیز بخندیم.
• یک بازیگر سینما باید در جامعه مثل یک دزد باشد. باید ایده بدزدد. باید نگاه کند و مردم را کشف کند.
• نمی‌خواهم حرص مال دنیا را بزنم. من یک نیروی معنوی را برای خودم اندوخته کرده‌ام.
• پول ۲۴ ساعته تمام می‌شود، اما یک چیزهایی تمام‌شدنی نیست.
• بازیگر شدن با قرص و آمپول نیست. یک نیروی خارق‌العاده می‌خواهد. من عشق می‌ورزم که کار را خوب انجام دهم.
  • ۹ ژانویه ۲۰۱۰/ ۱۹ دی ۱۳۸۸ مصاحبه با «جام جم»