یاور همدانی
شاعر ایرانی (۱۳۱۳–۱۳۹۸)
احمد نیکطلب مشهور به یاور همدانی (زادهٔ ۲ اردیبهشت ۱۳۱۳ در همدان) شاعر و ترانهسرای اهل ایران است.
دربارهٔ او
ویرایش- «استاد یاور به انجمنهای ادبی ایران تعلق دارند. در صد سال اخیر، به خاطر حضور بزرگانی که در این انجمنها حضور داشتهاند، میتوانیم بگوییم که این انجمنهای ادبی بیتردید بیشتر از دانشگاهها به شعر و ادبیات کمک کردهاند. از آنجا که ما تنها یک هویت ملی داریم که آن هم شعر است، بزرگان به شیدایی از آن سخن گفتهاند. قصیده الوندیه یاور که برخاسته از جانش است، به شدت دشوار است. دشوار از این جهت که از بیت اول تا بیت آخر، به تمام حروف فارسی التزام دارد.»
- «هر وقت به یاور نگاه میکنم، انگار تازه متولد شدهام، یاور فردی است که به همه چیز دقت دارد و مانند مرحوم مشفق همیشه در اول وقت در جلسات حاضر میشود. او خوبیهای بسیاری دارد و در توانایی شعری او هم تردیدی نیست، یاور یک فرد انسانشناس است.»
- «بدون شک یاور همدانی، یکی از آخرین حلقههای انجمنهای ادبی است. به نظر من یاور تاریخ شفاهی انجمنهای ادبی است. در طول این ۳۰ سال که در شورای شعر در محضر او بودهام، کلامی از او نشنیدهام که بوی غیبت و بدگویی از آن به مشام برسد. همچنین افتادگی و تواضع از ویژگیهای یاور است.»
- حسین اسرافیلی
- «نکته اولی که با شنیدن نام یاور همدانی به ذهن متبادر میشود، همان انجمنهای ادبی است که بخش زیادی از عمر او را به خود اختصاص دادهاست. بخش دیگری از عمر ایشان مربوط به دوره پس از انقلاب است که در همان سالها نقش تعیینکنندهای در شعر ایفا کرد. شاعرانی چون مرحوم مشفق، لاهوتی و… که پیش از انقلاب هم شاعران بزرگی بودند، پس از انقلاب هم چراغ شعر و ادبیات را روشن نگه داشتند. دیگر این که بنیان فرهنگ و هنر ما بر سیر و سلوک است، یعنی درک حضور استاد در ادبیات ما اهمیت ویژهای دارد و این درک استاد جز در انجمنهای ادبی رخ نمیدهد. متأسفانه امروز جوانان کمتر از این محضر استفاده میکنند.»
- مصطفی محدثی خراسانی
- «در بسیاری از محافل ادبی همدان در آن روزها که شعرای بزرگی شرکت میکردند، حضور مییافتیم. در روزگاری که آرامگاه بوعلیسینا را نساخته بودند، ما در اطراف آن در جلسات مختلف شرکت میکردیم. در خاطرم هست حتی پدرم به دوستی با یاور توصیه میکرد و میگفت که روزگاری شاعر بزرگی خواهد شد و امروز این مسئله را دریافتم. حسن خلق یاور همدانی همیشه زبانزد بوده و در خاطرم نیست که گفتگویی خارج از ادبیات داشته باشد. از منظر ادبی نیز یاور همدانی جایگاه ممتاز و ویژهای دارد.»
اخوانیه
ویرایشاین شعر را استاد مشفق کاشانی با عنوان اخوانیه یا مهر سروده برای یاور همدانی به بهانه انتشار کتاب سایه سار الوند سروده است.
هرگز خزان نگیرد، ره بر بهار الوند | تا گل کند شقایق، در کوهسار الوند | |
کوهی که در زمانه نگذاشت باد تقدیر | بر دامنش غباری، الا «غبار» الوند | |
موج لطافت گل تا اوج، تا فراسو | دل میبرد ز دستم، در لاله زار الوند | |
هر گوشه اش نشانی از خلوت «کلیم» است | از معجر کلامش، نقش و نگار الوند | |
گل نغمههای «بابا»، رهتوشه تولا | آید به گوش دلها، در رهگذار الوند | |
ساقی به دور یاور می ده که خوش نشسته | بر مرکب فضیلت، چون تکسوار الوند | |
زاینده طبع شعرش، چون کوثر معانی | جاریست تا همیشه، در جویبار الوند | |
با دفتری گهرزا، مشعل فروز شب ها | با یک سبد ستاره، آیینه دار الوند | |
بر این رواق شبگون، روشن چراغ او باد | چون خیمه گاه خورشید، در «سایه سار» الوند[۱] |
منابع
ویرایشروزنامه اطلاعات ، سهشنبه ۶ بهمن ۱۳۹۴
- ↑ خطای یادکرد: برچسب
<ref>
نامعتبر؛ متنی برای ارجاعهای با نامسخنوران نامی معاصر ایران
وارد نشده است