کوچه

کوچه راه‌باریکه‌ای است که معمولاً میان یا پشت ساختمان‌ها قرار دارد و تنها یک خودرو می‌تواند از آن بگذرد. کوچهٔ بن‌بست کوچه‌ای است که پایانش بسته باشد. در شهرها یا شهرک‌های قدیمی، کوچه‌ها اغلب به‌جامانده از شبکهٔ خیابانی سده‌های میانه هستند و یا دنبالهٔ یک راه یا پیاده‌روی کهن در یک شهر می‌باشند.

گفتاوردها

• «زاهد از کوچه ی رندان به سلامت بگذر/تا خرابت نکند صحبت بدنامی.»
  • حافظ
• [قدیم‌ها کوچه برای بچه‌ها حکم مدرسه یا مرکز آموزشی را داشت، اما امروز جای کوچه رفتن را خانه‌های فرهنگ، فرهنگسراها و... گرفته‌اند!] کوچه و محله جای امنی بود، انگار همگی اعضای یک خانواده بودند، همدیگر را می‌شناختند، به هم علاقه و تعصب داشتند و از هم دفاع می‌کردند. کانون پرورش فکری در خیابان خورشید و کتابخانه‌ها جای کوچه را نمی‌گرفت. هر چیزی جای خودش را داشت؛ بنابراین، فرهنگسراها هم جای کوچه را نمی‌توانند بگیرند. کوچه و خیابان معلم و مربی ویژه‌ای است. محله پرورش‌دهندهٔ هویت و اهلیت است. خانه‌های فرهنگ و فرهنگسراهای محله‌ها، نمی‌توانند جای کوچه را بگیرند زیرا می‌خواهند فرهنگ بیاموزند؛ به محض اینکه تصمیم بگیریم که حتماً بچه‌ها باید فرهنگ بیاموزند، آنها را از فرهنگ تهی کرده‌ایم؛ زیرا فرهنگ آموختنی نیست، فرهنگ را در کنار زندگی کردن، زیستن و معاشرت کردن پیدا می‌کنیم.
  • مریم کاظمی، ۱۵ دسامبر ۲۰۲۱/ ۲۴ آذر ۱۴۰۰، مصاحبه با «همشهری»