گلها (برنامه رادیویی): تفاوت میان نسخهها
محتوای حذفشده محتوای افزودهشده
خط ۱۲:
* «در آن برنامه (گلهای پیرنیا) یک هنری وجود داشت که در ساختههای بعدی یافت نشد. به هرحال یادمان نرود که در کارهای هنری نمیشود ادای کسی را درآورد و تقلید کرد و بعد هم موفق بود. هرکسی باید شخصیت خاص خودش را داشته باشد.»<ref name="test">[https://www.cgie.org.ir/fa/news/28802/نغمه-ناکوک-«تقلید»-در-موسیقی-ایرانی-در-گفتوگو-با-فضلالله-توکل-نوازنده-سنتور نغمه ناکوک «تقلید» در موسیقی ایرانی در گفتوگو با فضلالله توکل نوازنده سنتور]، مرکز دائره المعارف بزرگ اسلامی، فروردین ۱۳۹۴</ref>
** [[فضلالله توکل]]
* «داوود پیرنیا در برنامه گلهای رادیو با وسواسِ عجیبی قطعهها را آماده میکرد. خاطرهای به یاد دارم از [[نادر گلچین]] که تعریف میکرد زمانی که داوود پیرنیا برنامه گلها را ضبط میکرد، همیشه هفت، هشت برنامه به صورت ذخیره داشت. گلچین میگفت که یک حاج آقا زرگر بود که در بازار زرگرها حضور داشت و بسیار به ردیف موسیقی آشنا بود. پیرنیا زنگ میزد از حاج آقا دعوت میکرد و نوار برنامه را پیش از پخشِ سراسری از رادیو، برای او پخش میکرد و نظر حاج آقار را میپرسید. تا آن حاج آقا زرگر از نظر تلفظ اشعار و ردیفخوانی و تلفیق شعر و موسیقی تأیید نمیکرد، پیرنیا آن برنامه را از رادیو پخش نمیکرد.»<ref name="
** [[عباس خوشدل]]
* «برنامه گلها، برنامهای بود که نسل جوان کمتر از آن استقبال میکردند البته خیلیها هم به گلها دل داده بودند. آن زمان نامههای قدردانی از مردم برای پیرنیا میآمد. این برنامه با موج کوتاه پخش میشد و در خارج از ایران هم میشنیدند. خارجیها هم دوست داشتند. یادم میآید که از سفارتخانههای خارجی مخصوصاً برای عبدالوهاب شهیدی نامه میآمد. خارجیها هم فهمیده بودند که او تافته جدا بافتهاست. به راستی در این برنامه فقط شعر و آهنگ مطرح نبود، خوانندههای خوبی هم داشتیم. اگر خوانندهها صدای آنچنانی هم نداشتند اما خواندن را بلد بودند.»
|