ژان-پل سارتر: تفاوت میان نسخه‌ها

[[Image:Beauvoir Sartre - Che Guevara -1960 - Cuba.jpg|thumb|left|تصویری از [[سیمون دوبوار]]، ژان پل سارتر و [[چه گوارا]] در کوبا - ۱۹۶۰ میلادی]]

 

== تهوع ==

** ''[[تهوع (رمان)|تهوع]]''، صفحهٔ ۷۲

* «آنها در پانسیونهایی که ''سفره‌خانهٔ'' خودشان می‌نامند هول هولکی ناهار می‌خورند و، چون به کمی تجمل نیاز دارند، بعد از غذا می‌آیند اینجا قهوه می‌خورند و پوکر آس بازی می‌کنند؛ آنها نیز برای وجود داشتن ناچارند گرد هم بیایند.»

* «همه این آدمها وقتشان را سر این می‌گذارند که ما فی الضمیرشان را توضیح دهند، و با خوشحالی تصدیق کنند که آرا و عقایدشان یکی است.»

* «ساعت سه. ساعت سه برای هر کاری که آدم می‌خواهد بکند همیشه یا خیلی دیر است یا خیلی زود.»

** ''تهوع''، صفحهٔ ۸۲

* «دیگر مسئول دفاع از اندیشه‌های مقدس و ارزشمندی که از پدرانشان گرفته‌اند نیستند، یک مرد مفرغی خودش را نگهبان آن اندیشه‌ها کرده‌است.»

* «من تحقیقات تاریخی را آن اندازه ارزشمند نمی‌دانم که وقتم را سر مرده‌ای تلف کنم که اگر زنده بود لایق نمی‌دانستم به‌اش دست بزنم.»

** ''تهوع''، صفحهٔ ۱۴۴

* «و بعد، نزدیک‌های چهل‌سالگی، افکار حقیر لجوجشان و چند ضرب‌المثل را تجربه نام می‌گذارند.»

** ''تهوع''، صفحهٔ ۱۵۸

** ''تهوع''، صفحهٔ ۲۰۱

** ''تهوع''، صفحهٔ ۲۰۱

* «من هستم، من وجود دارم، می‌اندیشم پس هستم؛ من هستم زیرا می‌اندیشم، چرا می‌اندیشم؟»

* «چنان تنهایی وحشتناکی احساس می‌کردم که خیال خودکشی به سرم زد. چیزی که جلویم را گرفت این فکر بود که هیچ‌کس، مطلقاً هیچ‌کس از مرگم متأثر نخواهد شد و من در مرگ خیلی تنهاتر از زندگی خواهم بود.»

** ''تهوع''، صفحهٔ ۲۲۴

** ''تهوع''، صفحهٔ ۲۶۳

** ''تهوع''، صفحهٔ ۲۷۲

* «آن‌ها قانون می‌گذارند، رمان‌های مردمی می‌نویسند، ازدواج می‌کنند، مرتکب حماقت بزرگِ بچه پس انداختن می‌شوند.»

** ''تهوع ص ۲۳۲''

* «افسوس می‌خورم که همراهش نرفتم ولی دلش نمی‌خواست؛ او بود که از من درخواست کرد تنهایش بگذارم: او داشت کارآموزی تنهایی را شروع می‌کرد.»

* «پس آیا آدم می‌تواند وجودش را توجیه کند؟»

* «یک موجود هرگز نمی‌تواند وجود موجودی دیگر را توجیه کند.»

 

== نمایش‌نامه شیطان و خدا ==

== از کلمات ==

* «من و [[سینما]] سن ذهنی یکسانی داشتیم. هفت ساله بودم و خواندن می‌دانستم. سینما دوازده ساله بود و حرف زدن نمی‌دانست. می‌گفتند اول کارش است و پیشرفت خواهد کرد.»

 

== بدون منبع ==

* این چه پروردگاریست که در موقع نیاز آدمی، یا سکوت می‌کنند و یا تشریف حضور ندارد.

* از همه اندوهگین‌تر شخصی است که از همه بیشتر می‌خندد.

* بشر، پیش از هر چیزی «طرحی» است که در درون‌گرایی خود می‌زید.

* حتی کسی که از مادرش فلج بدنیا می‌آید، اگر قهرمان ورزش نشود خودش مسئول و مقصر است.

* جوانان می‌خواهند که به آن‌ها فرمان داده شود تا از آن سرپیچی کنند.

* حضور جسمانی همیشه اضافی است.

* پدر خوب وجود ندارد. این قاعده‌است.

* [[زندگی]] هر چه پوچ‌تر باشد [[مرگ]] تحمل ناپذیرتر می‌شود.

* [[کتاب]] اگر خوب نوشته شده باشد، ضرری نمی‌رساند.

* کتاب‌های من در برابر گرسنگی یک کودک هیچ ارزشی ندارند.

* انسان آن چیزیست که نیست.

* جهنم، بقیه مردم‌اند.

* نبوغ، جوهر تفکر است.

* غیرقابل قبول است که یک انسان در مورد انسان دیگر قضاوت کند. اگزیستانسیالیسم از این گونه قضاوت‌ها بر حذر است: اگزیستانسیالیست هیچوقت یک انسان را هدف نمی پنداردچرا که انسان همیشه در حال تعریف شدن است.

** <small>اگزیستانسیالیسم و اصالت بشر</small>

* هنگامی که چیزی از دست می‌رود، دیگر نمی‌توان آن را پس گرفت.

* تا زمانی که مطمئن نشوم، امیدم را از دست نمی‌دهم.

* هرگز دری را نزن، مگر اینکه بدانی در آن سویش چه می‌گذرد.

* اینکه چه چیزی در کجا گفته شود، تفاوتی ندارد، اینکه آنچه نخست گفته شود، دومی باشد یا دومی، واپسین.

* همهٔ چیزهای زیبایی را که می‌بینی، به ذهن بسپار، تا همیشه با تو باشند، حتی در زمانهایی که آنها را نمی‌توانی ببینی.

* هر کس نیازمند دوستانی است.

* برای زنده ماندن، باید خودت را از درون بکُشی؛ از این رو بیشتر آدمها همه چیز را رها کرده‌اند، چون می‌دانند که هر اندازه هم تلاش کنند، سرانجام می‌بازند و زمانی که به این نقطه رسیدی، هر گونه مبارزه‌ای بیهوده است.

* هیچ چیز ساده‌تر از قلب نمی‌شکند.

* اگر بخواهی از راه دویدن، خودکشی کنی، ابتدا باید خوب دویدن را یاد بگیری.

* آدم باید به این امر خو بگیرد که به کمترین‌ها خرسند باشد. هرچه کمتر بخواهی، با چیزهای کمتری خشنود می‌شوی و هر اندازه نیازهایت را کم کنی، امور زندگی ات بهتر خواهد شد.

* نگذارید بچه‌ها [[گریه]] کنند، زیرا باران هم غنچه را تباه می‌کند.

* همیشه باید اخلاق را آفرید و ابداع کرد.

* بشر از ابتدا موجود ساخته و پرداخته‌ای نیست؛ بلکه با برگزیدن اخلاق خود، خویشتن را می‌سازد.

* من همیشه می‌توانم آزادانه انتخاب کنم، اما باید بدانم که اگر انتخاب نکنم، باز هم انتخابی کرده‌ام.

* شخص قهرمان، خود، خویشتن را قهرمان می‌کند.

* امکان [[عشق]]، چیزی جز آنچه از [[عشق]] تجلی می‌کند نیست.

* آنچه آدمی را سست‌عنصر می‌سازد، عمل گریز یا تسلیم است.

* بشر وجود ندارد، مگر در حدی که طرح‌های خود را تحقق می‌بخشد؛ بنابراین، جز مجموعهٔ اعمال خود، جز زندگانی خود، هیچ نیست.

* عشقی جز آنچه به مرحلهٔ تحقق درمی آید، وجود ندارد.

* بشر، محکوم است، زیرا خود را نیافریده و در عین حال، آزاد است، زیرا همین که پا به جهان گذاشت مسئول همهٔ کارهایی است که انجام می‌دهد.

* شما آزاده‌اید؛ راه خود را برگزینید؛ یعنی بیافرینید.

* کسی که دروغ می‌گوید و با گفتن اینکه همهٔ مردم چنین می‌کنند، برای خود عذری می‌تراشد، کسی است که با وجدان خود بر سر ستیز است.

* زمانی که (توهم جاودان بودن) را از دست بدهی، [[زندگی]] هم معنایش را از دست می‌دهد.

* گوشه گیری و کاهلی، روش کسانی است که می‌گویند: آنچه را که من نمی‌توانم کرد دیگران می‌توانند.

* انسان روش مند از آزاداندیشی به دور است.

* تنها کسانی که پارو نمی‌زنند فرصت تکان دادن قایق را دارند.

* فرانتز فانون پس از انگلس اولین کسی است که زوایای پنهان [[تاریخ]] را روشن کرده است.

 

* «[[سیاست]] چیز گُهی است. کار من نیست. تو یک مملکت حسابی سیاست را می‌دهند دست متخصّص، نه دست من و امثال من؛ ولی ضمناً همه‌مان بچهٔ سیاستیم. با سیاست کاری نداریم، سیاست با ما کار دارد. وقتی هم پایش بیفتد باید حقّش را گذاشت کف دستش. سارتر همین کار را کرد. با سلام و صلوات به آمریکا دعوتش کردند. اولاً یک ربع ساعت بهش در رادیو وقت دادند که حرف بزند. به جای اینکه راجع به [[ادبیات]] و [[فلسفه]] صحبت بکند، پرید به وضع آمریکا. سیاه‌ها، حق‌کشی، راسیسم.»

** ''[[مصطفی فرزانه]]، «آشنایی با [[صادق هدایت]]»''