بزرگ بن شهریار: تفاوت میان نسخه‌ها

محتوای حذف‌شده محتوای افزوده‌شده
←‏بخش یکم: ابرابزار
خط ۵:
* «... اما بعد، خداوند شگفتی‌های گیتی را ده بخش کرد، نُه بخش را به مشرق عالم بخشید و یک بخش را به مغرب و شمال و جنوب عطا فرمود و باز از نُه بخشِ شگفتی‌های مشرق، هشت بخش را به ممالک [[هند]] و [[چین]] اختصاص داد و یک بخش را برای باقی ممالک مشرق زمین.»
** ''مقدمه''<ref name="انتشارات بنیاد فرهنگ ایران">{{یادکرد کتاب | نام خانوادگی =رامهرمزی| نام =بزرگ بن شهریار| پیوند نویسنده = | عنوان =عجایب هند | سال =زمستان ۱۳۴۸/ ۱۹۷۰م| ناشر =انتشارات بنیاد فرهنگ ایران}}</ref>
* «مردویه بن زرابخت که یکی از کشتی رانهایکشتی‌ران‌های چین و کشور طلا بود حکایت کرد که روزی در آبهایآب‌های جزیره زابج کشتی می‌راند، از دور دو برآمدگی بزرگی را در دریا مشاهده کرد و کشتی را از بین آن‌ها عبور داد و با خود اندیشید که ممکن است دو کوه دریائی باشد که قله آنها در سطح آب نمایانند. همینکه کشتی از بین دو قله گذشت ناگهان برآمدگی‌ها در آب فرورفت و ناپدید شد و معلوم گشت که آن دو برآمدگی دو چنگال خرچنگ دریائی بوده است.».
** ''شمارهٔ ۵''<ref name="انتشارات بنیاد فرهنگ ایران" />
* «از یک نفر عراقی شنیدم که می‌گفت: در [[یمن]] نزد دوستان خود کله‌ماهی‌ای را دیدم که گوشت آن تماماً فروریخته و فقط استخوان باقی مانده بود و به قدری عظیم بود که یک نفر انسان با تمام قد بدون اینکه سرش را خم کند می‌توانست از یک حدقهٔ چشم او داخل شده و از سوی دیگر خارج شود. در سال ۳۱۰ یک فک از این نوع ماهی را از دریای عمان برای مقتدر خلیفه بردند و هنگامی که می‌خواستند آنرا داخل عمارت کنند از در عمارت داخل نشد و ناچار شدند آنرا از پنجره وارد سازند. مرد عراقی می‌گفت: از چشم‌های همین ماهی بیش از ۵۰۰ پیمانه روغن گرفته‌اند».