هربرت اسپنسر

بنیانگذار داروینیسم اجتماعی

هربرت اسپنسر، فیلسوف انگلیسی. زادروز: (۲۷ آوریل ۱۸۲۰ - ۸ دسامبر ۱۹۰۳ میلادی)

اشخاصی که نمی‌توانند دیگران را ببخشند، پل‌هایی را که باید از آن عبور کنند خراب می‌نمایند. - هربرت اسپنسر

دارای منبع

ویرایش
  • «نتیجهٔ نهایی حفاظت از انسان در برابر آثار حماقت، پر شدن دنیا از احمق‌ها است.»
    • رشوه‌دهی به دولت با پول و بانک‌ها (۱۸۵۸)، جلد ۲، فصل ۹، صفحهٔ ۳۵۴.
  • «تقویت آدم‌های بی‌ارزش به زیان آدم‌های ارزشمند، ستمکاری شدیدی است. این کار یک نوع تدارک عمدی فلاکت برای نسل‌های آینده است.»
  • «برای نسل‌های آینده هیچ مصیبتی بدتر از این نیست که جمعیت فزاینده‌ای از آدم‌های کودن و تنبل و تبهکار را برایشان به ارث گذاریم.»
  • «کوشش کلی طبیعت، خلاص شدن از شر چنین آدم‌ها و پاک کردن جهان از لوث آنها و بازکردن فضا برای آدم‌های شایسته‌تر است.»
  • «اگر آنها به اندازهٔ کافی برای زندگی کردن شایستگی نداشته باشند، خواهند مرد و چه بهتر که بمیرند.»

بدون منبع

ویرایش
  • «آزادی متعلق به یک‌نفر نیست، مال همه‌است.»
  • «اشخاصی که نمی‌توانند دیگران را ببخشند، پل‌هایی را که باید از آن عبور کنند خراب می‌نمایند.»
  • «انسان قبل از هرچیز باید حیوان خوبی باشد.»
  • «بدون وجود یک حکومت خودمختار هرگز ممکن نیست جامعه تکامل پیدا کند.»
  • «حکومت جمهوری بهترین نوع حکومت است ولی به همان دلیل که بهترین نوع حکومت است احتیاج به عالی‌ترین نوع افراد دارد، نوع افرادی که فعلأ در هیچ کجای دنیا دیده نمی‌شود.»
  • «کیمیایی که بتواند از احساسات بد طلا درست کند وجود ندارد، اما تبدیل احساسات بد به خوب ممکن است.»
  • «مردم جزء هر طبقه‌ای، خواه عالی، خواه متوسط و خواه پائین باشند باز از افراد یک جامعه هستند و دارای یک نوع اخلاق می‌باشند و در تحت نفوذ و تأثیرات همان عصر و محیط‌اند.»
  • «هیچ‌کس نمی‌تواند آزاد باشد مگر وقتی که همه از آزادی، کاملأ برخوردار گردند. هیچ‌کس نمی‌تواند کاملأ از اصول اخلاقی پیروی کند مگر اینکه همه اخلاقی گردند و سرانجام هیچ‌کس نمی‌تواند کاملأ سعادتمند شود مگر اینکه همه سعادتمند باشند.
  • «آزادی متعلق به یک نفر نیست، مال همه است.»
  • انسانها از ترس امنیت دولت تشکیل دادن و از ترس اعتقادات مذهب

منابع

ویرایش
ویکی‌پدیا مقاله‌ای دربارهٔ
  1. ۱٫۰ ۱٫۱ ۱٫۲ ۱٫۳ به نقل از جورج ریتزر، نظریهٔ جامعه‌شناسی در دوران معاصر، ترجمهٔ محسن ثلاثی، تهران: انتشارات علمی، ۱۳۸۰، صفحهٔ ۴۹.