میمنت میرصادقی
میمنت ذوالقدر میرصادقی با تخلُّص آزاده (آوریل ۱۹۳۷، اصطهبانات) بانوی شاعر و ادیب ایرانی است. [۱]
گفتاوردها
ویرایش- «آنچه غزلِ امروز به آن نیاز داد، تازگی مضمون و بافت آن است.»
- «وقتی نگاه حسرت یک کودک فقیر/ در پردهٔ سرشک پناهنده میشود// احساس میکنم که غمی خفته و بزرگ/ ناگه درون سینهٔ من زنده میشود.»
من عاشقم به روی دلارای زندگی | شیدای جلوههای فریبای زندگی | |
مجذوب جذبههای حیات و امید خویش | مسحور نغمههای فرخزای زندگی | |
رو میکنم به مردم و دل میدهم به خلق | تا بشنونم حقایق گویای زندگی | |
میکاوم اند این شب تاری، که واکنم | راهی سوی سپیدهٔ فردای زندگی | |
جاوید زندهایم از آن رو که بهر خلق | «در هر نفس کنیم تمنّای زندگی» | |
برکش حجاب یأس ز روی نگاه خویش | تا بنگیری حقیقت زیبای زندگی | |
بیپرتو چراغ حقیقتفروز عدل | لذّت نبرده کس ز تماشای زندگی | |
فرهنگ ما نداد، دریغا نشان به ما نشان | مبنای زندگی و معنای زندگی | |
من مطهّر امیدم و پیک طلوع صبح | چون واپسین ستارهٔ شبهای زندگی | |
آزادهام رها ز غم و رنج بندگی | شهباز اوج عرشم و جویای زندگی | |
نبود مرا ز دهشت طوفان غم هراس | من چیستم؟ سفینهٔ دریای زندگی[۱] |
منابع
ویرایش- ↑ ۱٫۰ ۱٫۱ برقعی، محمدباقر. سخنوران نامی معاصر ایران. ج. اول. نشر خرم، چاپ ۱۳۷۳. ص۱۰۴. شابک ۹۷۸۹۶۴۹۹۷۲۴۰۴.