مژده شمسایی

مژده شمسایی (۲۰ ژوئن ۱۹۶۸) (۳۰ خرداد ۱۳۴۷) چهره‌پرداز و بازیگر ایرانی است. زادهٔ تهران و دختر منوچهر شمسایی است، دانش‌آموختهٔ رشتهٔ هنرهای نمایشی از دانشگاه آزاد اسلامی؛ در سال ۱۹۸۷م/ ۱۳۶۶ش به چهره‌پردازی در سینما درآمد و از ۱۹۹۱م/ ۱۳۷۰ش تا ۲۰۰۸م/ ۱۳۸۷ش در برخی فیلم‌های ساختهٔ همسرش، بهرام بیضایی، نقش آفرید. سپس در سال ۲۰۱۰م/ ۱۳۸۹ش به آمریکا مهاجرت کرد و در کالیفرنیا اقامت گرفته است.

گفتاوردها

• زمان در حرفهٔ بازیگری نکتهٔ تعیین‌کننده‌ای است و تعارف ندارد. تحمل اینکه دیگر نمی‌توانی برخی نقش‌ها رو به دلیل گذر زمان بازی کنی اصلاً آسان نیست وقتی بسیار نقش‌ها و آرزوها در سر داری. وقتی خودت را در آغاز راه می‌دانی اما دیگران به چشم پیشکسوت به تو نگاه می‌کنند. وقتی هنوز در دل آرزو داری نقش دختر جوان و سرخوش و عاشق را بازی کنی ولی نقش‌هایی که بهت پیشنهاد می‌شود نقش زنان میانسال و افتاده و خموده است. بتدریج تلخ می‌شوی، غمگین می‌شوی، خودت را کنار می‌کشی، با حرفه قهر می‌کنی اما چون بسیار دوستش داری وسوسه می‌شوی، خودت را قانع می‌کنی، برمی‌گردی کار می‌کنی. بخت یارت باشد فقط برای دوران کوتاهی احساس رضایت می‌کنی یا از همان آغاز احساس پشیمانی می‌کنی و با خودت درگیر می‌شوی که ای کاش نمی‌رفتم و تنها با رویاهایم زندگی می‌کردم اما در همان حال می‌دانی بازیگر باید بر صحنهٔ واقعی بازی کند، دیده شود، نقد شود تا رشد کند. پس نمی‌توانی همیشه ستارهٔ رویاهای خودت باشی و خلاصه درگیری ادامه دارد و این چرخه تکرار می‌شود و تکرار می‌شود و تکرار می‌شود.
  • ۳۰ سپتامبر ۲۰۱۵/ ۸ مهر ۱۳۹۴؛ سوگنامه برای هما روستا
• من همیشه چه وقتی پشت صحنه کار کرده‌ام چه وقتی بازی کردم، همیشه به کل کار فکر کرده‌ام و همیشه خودم را جزیی از یک کل دانسته‌ام؛ بنابراین برای من نقش اول، نقش دوم، نقش مهم، نقش غیرمهم وجود ندارد. همه چیز مهم است… هیچ وقت فکر نکرده‌ام من بازیگرم و فرد دیگری بازیگر نیست. نه، روی صحنه همه جزیی از یک کل هستیم.
  • ۳ سپتامبر ۲۰۲۱/ ۱۲ شهریور ۱۴۰۰، مصاحبه با «رادیوفردا» دربارهٔ نمایش «چهارراه»
• خیال می‌کنم برای کسی که سینما و تئاتر را واقعاً دوست دارد، هیچ لذتی بزرگ‌تر از کار کردن با بهرام بیضایی نیست. اینکه می‌گویم، اصلاً اغراق نیست. گواهش هم کسانی هستند که با ایشان کار کرده‌اند. در همه چیز، در اخلاق حرفه‌ای، از احترامی که به همهٔ عواملِ کارش می‌گذارد. از اهمیتی که برای تماشاگرش قائل است و تمام توانش را می‌گذارد تا بهترین را به او عرضه کند. از مهری که به بازیگرهایش دارد و هر کمکی که می‌تواند به آن‌ها می‌کند تا خلاقیت‌شان شکوفا بشود و در بهترین شکل‌شان دیده بشوند و کمک می‌کند که هر چه بیشتر به نقش‌شان نزدیک بشوند. از دریای دانشی که بی‌امساک در اختیار اطرافیانش می‌گذارد. از طنز درخشانش که همیشه محیط کارش را مفرح و دوست داشتنی می‌کند.
  • ۴ ژانویه ۲۰۲۲/ ۱۳ دی ۱۴۰۲؛ مصاحبه با «رادیوفردا»