منطق‌الطیر

منطِقُ‌الطِّیر یا مقامات‌الطیور منظومه‌ای است از عطار نیشابوری که به زبان فارسی و در قالب مثنوی در بحر رمل مسدس مقصور (محذوف) سروده شده‌است. کار سرودن این مثنوی در قرن ششم هجری قمری (۱۱۷۷ میلادی) پایان یافته‌است.

نقاشی منطق‌الطیر از حبیب‌الله. هدهد (در وسط سمت راست) به پرندگان راه صوفیانه می‌آموزد.

گفتاوردها دربارهٔ اثر

• «تصحیح مثلاً سید صادق گوهرین از منطق‌الطیر همچنان هنوز بهترین تصحیح شناخته می‌شود... محمدجواد مشکور... منطق‌الطیر بسیار خوب و معتبری چاپ کرد.. البته خیلی‌ها، ازجمله دکتر شفیعی کدکنی هم روی منطق الطیر کار کرده‌اند... من الان در کتابخانه‌ام، بیش از هشت شرح منطق‌الطیر دارم که متعلق به افراد مختلف اعم از نامدار و گمنام‌اند. روی آثار دیگر عطار مانند الهی‌نامه، اسرارنامه و مصیبت‌نامه کار هم شده... اما کارهایی که روی منطق‌الطیر شده، یک دهم آن روی دیگر آثار عطار نشده است.»
  • منوچهر دانش‌پژوه، ۱۳۹۲

جستارهای وابسته

• عطار نیشابوری