منصف شیرازی

شاعر و خوش‌نویس ایرانی

محمدزمان بن فضلعلی قاجار مشهور به منصف شیرازی و منصف قاجار (۱۸۱۲–۱۸۴۸م) شاعر و خوشنویس ایرانی بود. او در قالب‌های گوناگون سرود، از جمله مدایح نبوی او که شهرت داشته‌است.

  • آلت زهد نه شایستهٔ رندان صفاست/سبحهٔ دردست مرا بهر شمار جام است.
  • بیار باده که بر ما ز کثرت زهاد/نمی‌رسد کف آبی ز جویبار بهشت.
  • ما پاکدامنیم و لیکن به خون دل/آلوده کرده عشق تو دامان پاک ما.
  • صاحب‌نظران کام به نظاره ستانند/غافل مشو ای دوست که صاحب‌نظری هست.
  • می‌نوشد و پنهان کند از من سخنش را/کو قدرت آن تا که ببویم دهنش را؟
  • خواهی که غم زمانه پستت نکند/خیل الم آهنگ شکستت نکند// در گردش چشم دلبران دیده مبند/هشدار که یک پیاله مستت نکند.[۱]

منابع

ویرایش
ویکی‌پدیا مقاله‌ای دربارهٔ
  1. نظمی تبریزی، علی. دویست سخنور؛ تذکرةالشعرای منظوم و منثور. چاپ دوم. تابش، ۱۹۷۶. ۴۰۶.