مرگ نور (به انگلیسی: This Blinding Absence of Light) (به فرانسوی: Cette aveuglante absence de lumière) رمانی از نویسنده مراکشی طاهر بن جلون که در سال ۲۰۰۱ منتشر شده‌است. این اثر برندهٔ جایزهٔ ایمپک دوبلین ۲۰۰۴ شده‌است.

گفتاوردها ویرایش

  • «ما مدفون شده بودیم. ما را زیر خاک کرده و سوراخ کوچکی برای تنفس باقی گذاشته بودند. اندازهٔ سوراخ فقط در آن حد بود که حداقل هوای لازم برای نفس کشیدن تو بیاید، که آن قدر زنده باشیم و آن قدر در شب زندگی کنیم تا تاوان لازم را پس بدهیم. در این زندان، سرعت مرگ را طوری تنظیم کرده بودند که به آرامی بیاید سراغ مان، تفریح کنان بیاید و همهٔ وقت آدم را به خود مشغول کند. وقت ما که دیگر آدم نبودیم و وقت آن‌هایی که هنوز ما را زیر نظر داشتند. در این شرایط از عقل چه کاری برمی‌آمد؟ امان از «کندی»! کندی، همان دشمن اصلی که پیراهن مرگ تن مان کرده و به زخم‌های ما آن قدر فرصت می‌دهد تا باز بمانند و خوب نشوند. کندی که قلب ما را با آهنگ دلپذیر آدم‌های نیمه مرده به تپش درمی‌آورد. گویا باید آرام آرام خاموش می‌شدیم. انگار شمعی دور از خود بودیم.»[۱]
  • «در شرایط سخت است که پیش پا افتاده‌ترین چیزها، خارق‌العاده و دوست داشتنی می‌شوند.»
  • «آموخته‌ام که هرگز در مورد شخصیت آدم‌ها قضاوت نکنم. چه حقی برای قضاوت دارم؟ من هم انسانی هستم شبیه بقیهٔ انسان‌ها.»

جستارهای وابسته ویرایش

منابع ویرایش

ویکی‌پدیا مقاله‌ای دربارهٔ
مرگ نور
دارد.
  1. طاهر بن جلون، مرگ نور، ترجمهٔ محمدهادی خلیل‌نژادی و بهمن یغمایی، نشر چشمه، ۱۳۹۰.