فریدون رهنما

فریدون رهنما (۲۳ مه ۱۹۳۰ – ۸ اوت ۱۹۷۵) (۲ خرداد ۱۳۰۹ – ۱۷ مرداد ۱۳۵۴) کارگردان، شاعر و روزنامه‌نگار ایرانی بود. زادهٔ تهران از زین‌العابدین رهنما و زکیه حائری، دانش‌آموختهٔ انستیتوی فیلمولوژی دانشگاه سوربن؛ از ۱۹۶۰م/ ۱۳۳۹ش به کارگردانی فیلم روی آورد، مدتی سردبیر مجلهٔ «فیلم و زندگی» و مشاور فرهنگی تلویزیون ملّی ایران بود. به جز ادبیات، چند اثر دربارهٔ سینما نگاشت. به سن ۴۵ سالگی در زادگاهش درگذشت.

گفتاوردها دربارهٔ او

• تأثیر فریدون رهنما در هنر و ادبیات مدرن ما انکارنشدنی است. هرچند که این روزها همه چیز رنگ فراموشی می‌گیرد اما باید اذعان کرد سینمای مدرن ما، سینمای تجربی ما، سینمای اندیشمند ما، و نیز ظهور نسلی از کارگردانان به نام سینمای ما، بدون حضور رهنما و بدون شناخت کامل او چیزی کم خواهد داشت. همچنین ادبیات و تئاتر ما به حضور تفکر مدرن او نیاز دارد. از این رو باید گفت رهنما همچنان زنده است؛ چه زمانی که آثار او در کشورش درک نشدند و چه زمانی که آثار او درک می‌شوند.
  • زاون قوکاسیان، روزنامهٔ شرق، ۱ تیر ۱۳۸۹.
• فریدون رهنما اصولاً یک استتیک‌دان بود و تمام مشخصاتی که او در کارهای او منجمله در سینمای او تماشا می‌کنیم قدرت‌ها و ضعف‌هائیست که در کار یک استتیک‌دان تمام، به هنگام خلق اثر پیش می‌آید. توجه به استتیک سینما گاه فریدون را در کارهای سینمائی‌اش به گستاخی‌ها و پیشروی‌های سریعی وامی‌داشت و گاه آنچنان در پیشرفت و کشف مرزهای نوتر او را می‌ترساند که بر همان جای می‌ایستاد؛ و این همان اوج‌ها و افت‌هائی است که در فیلم‌هایش مشاهده می‌کنیم.
• هوشنگ کاووسی، مجلهٔ تماشا، ۱ شهریور ۱۳۵۴.