تفلیس
پایتخت گرجستان
گفتاوردها
ویرایش- «شهری است مشهور و (در تصرف اهل اسلام است)، و بعد از آن ولایت مسلمانی نیست. از بناهای انوشیروان است و اسحاق بن اسماعیل قلعهای متین بر گرد او کشیده. نهر کر از وسط این شهر گذرد، و اهلش بعضی مسلمان و غالب نصاری میباشند. از یک طرف مسلمانان اذان گویند و از طرف دیگر، [نصاری] ناقوس زنند. گویند خانههای این شهر، مسقف از چوب صنوبر بوده وقتی اهل این شهر، یاغی شدند و اسحاق بن اسماعیل با ایشان محاربه نمود و قارورههای نفت به میان شهر انداخت جمیع آن شهر به جهت اینکه [منازلشان] چوب پوش بود، سوخته؛ پنجاه هزار نفس هلاک شدند.»
- «از عجایب تفلیس، حمامی است که بر بالای آب گرم ساختهاند و آن حمام، محتاج به سوزانیدن و آب کشیدن نیست. گویند مختص اهل اسلام است و کفار به آن حمام نروند.»
- «والی آن ولایت از اهل نصاری است؛ و در آن ولایت، نوعی از دینار به هم رسد که او را «پرپره» نامند و به وزن یک مثقال در کمال خوبی ساخته شده. در یک طرف آن، صورت اصنام کشیده شده و در طرف دیگر آن به خط سریانی چیزی نوشته شده؛ و آن سکه پادشاهان آنجا است و به هیچوجه تقلب در آن نتوان نمود چه علاماتی دارد که مثل آن نتوان ساخت.»
- ابوعبدالله زکریا قزوینی در «آثار البلاد و اخبار العباد/ اقلیم خامس / تفلیس» (نگاشته به سال ۶۷۴ق/ ۱۲۷۵م)[۱]
منابع
ویرایش- ↑ قزوینی، ابوعبدالله زکریا. آثار البلاد و اخبار العباد. ترجمهٔ میرزا جهانگیر قاجار. تهران: امیرکبیر، چاپ اول، ۱۳۷۳ ه. ش. ۷۰۲.