بدرود فرمانده
«بدرود فرمانده» (به اسپانیایی: Hasta siempre Comandante) ترانه‌ای است که در سال ۱۹۶۵ توسط آهنگساز کوبایی کارلوس پوئبلا ساخته شده‌است. این ترانه به عنوان پاسخی برای نامه خداحافظی چه گوارا در هنگام ترک کوبا به منظور ترویج انقلاب در بولیوی سروده شده‌است.[۱] نام ترانه برگرفته از سخن معروف چه گوارا «Hasta la Victoria Siempre (تا پیروزی، همیشه!)» است.[۲]
گفتاوردها
ویرایش- سروده بدرود فرمانده در مورد چه گوارا:
- بدرود فرمانده
- به دوست داشتنت خو گرفته‌ایم
- بعد از آن فراز تاریخی
- آنجا که خورشید شهامتت
- مرگ را به زانو درآورد
- اینجا از وجود عزیز تو
- روشنایی
- و عطوفتی زلال به جای مانده‌است
- فرمانده چه‌گوارا
- دست‌های قوی و پرافتخارت
- به تاریخ شلیک می‌کند
- آنگاه که تمامی سانتاکلارا
- برای دیدنت از خواب برخاسته است
- اینجا از وجود عزیز تو
- روشنایی
- و عطوفتی زلال به جای مانده‌است
- فرمانده چه‌گوارا
- می‌آیی و با خورشیدهای بهاری
- نسیم را به آتش می‌کشی
- تا با شعله لبخندت
- پرچمی برافرازی
- اینجا از وجود عزیز تو
- روشنایی
- و عطوفتی زلال به جای مانده‌است
- فرمانده چه‌گوارا
- عشق انقلابی‌ات
- تو را به نبردی تازه رهنمون می‌شود
- آنجا که استواری بازوان آزادگرت را
- انتظار می‌کشند
- اینجا از وجود عزیز تو
- روشنایی
- و عطوفتی زلال به جای مانده‌است
- فرمانده چه‌گوارا
- از پی تو می‌آییم
- چنان‌که دوشادوش تو می‌آمدیم
- و همراه با «فیدل» تو را می‌گوییم:
- «بدرود، فرمانده!»
- اینجا از وجود عزیز تو
- روشنایی
- و عطوفتی زلال به جای مانده‌است
- فرمانده چه‌گوارا
- کارلوس پوئبلا
منابع
ویرایش
- ↑ Aviva Chomsky (13 December 2010). A History of the Cuban Revolution. John Wiley & Sons. ISBN 978-1-4051-8774-9. Retrieved on 3 August 2012.
- ↑ For some background information about the meaning and origin of this phrase see Hasta la victoria Siempre – always until victory!, 8. June 2020. In: Cubanews.de