اثیرالدین اخسیکتی

اثیرالدین، محمد بن طاهر اخسیکتی با کُنیهٔ ابوالفضل همچنین شهرت‌یافته به اثیر (؟، اخسیکت -؟ دههٔ ۱۱۷۰) شاعر فارسی‌سرای خوارزمی در سدهٔ ششم هجری بود.

گفتاوردها

۱

خوش آنکه مهتر و کهتر ز من همی‌پرسند		که در حق تو فلانی چه مکرمت فرمود
تو خود نگویی کاین غلتبان درین مدت		به کیل و آب و به گز ماهتاب می‌پیمود
من آن خویش بگفتم دگر تو خود دانی		قلاده نیم گسل گشت و شیر خشم‌آلود

۲

سالی است که پای در گلی نیست مرا		در سر هوس دل‌گسلی نیست مرا
در عشق بتی پار زیان کردم دل		هرسال به تازگی دلی نیست مرا

۳

بر ما رقم خطاپرستی همه هست		ناکامی و عشق و تنگدستی همه هست
با این همه در میانه مقصود تویی		جای گله نیست چون تو هستی همه هست

۴

تن در دادم به درد عاشق فگنت		دل بنهادم به فرقت دل شکنت
یا دور فلک باز رهاند ز خودم		یا آه سخر بازرساند به منت