ابوالحسن حائری‌زاده (نماینده مجلس شورای اسلامی)

سید ابوالحسن حائری‌زاده (زاده ۱۳۲۶ در کربلا، درگذشته ۱۳۸۷ در تهران) نماینده دوره‌های اول، دوم و سوم مجلس شورای اسلامی از شهرستان بیرجند بود.

گفتاوردها

• دیدگاه اقتصادی: «تا آن روز که آیه کنز کتاب خدا را تنها و تنها بر سر قبرستان مردگان بخوانیم و سیستم اجرایی تعدیل ثروت و نقره داغ کردن خر پولها را پیاده نکنیم مبارزه با ظلم و استکبار و آمریکا و غیره در شعار خواهد ماند...اختلاف طبقاتی وحشتناکی که بین طبقه مرفهین بی درد و محرومان جامعه وجود دارد شکننده و خطرناک است...تصورهای غلطی که مطرح گردید امنیت سرمایه گذاری برای پولدارها، امنیت اقتصادی برای سرمایه گذاری متکاثران حاصلی جز چپاول حقوق محرومان نمی دهد. آن حاج آقای بازاری که به میرزا و منشی حجره اش پس از عمری صداقت و خدمت او رحم نمی کند و معاون و محرم اسرارش را عمری استثمار می کند و در نهایت اگر دختری ماندنی در خانه داشته باشد برای حفظ ثروت خود، او را به عقد میرزا و منشی حجره اش در می آورد تا در پیری و ناتوانی حافظ اموالش باشد. او که گاه دخترانش را نیز بر اساس هدف ثروت و پول به خانه شوهر می فرستد کجا به فکر محرومان خواهد افتاد تا سرمایه گذاری صنعتی، معدنی و کشاورزی نماید تا ایجاد اشتغال برای محرومان بنماید؟ آن حاج آقای دلال یا آن مهندس کارخانه دار یا بزرگ مالک یا کشاورز بزرگ همه اش با لطایف الحیل از سرمایه های بانکها استفاده می کند که مال عموم مردم است.»
• دیدگاه فرهنگی: «... در مناطق اعیان نشین شهرهای بزرگ بخصوص در تهران مشاهده می شود که عده زیادی از دختران جوان و نوجوان رعایت حجاب اسلامی را نمی نمایند...برای انسانها زور و تهدید در قبول مسأله ای کارساز نیست. ما باید سریعاً حرکتهای ارزنده در جهت قسط اسلامی و کمک مؤثر به برقراری عدالت اجتماعی داشته باشیم تا این بدحجابی ها هم به نحو چشمگیری کاهش یابد، اینها مؤثر است... روز به روز بر تعداد ریش تراشیده ها افزوده می شود. روز به روز بر تعداد بدحجابها افزوده می شود. روز به روز تعداد زلف دارها اضافه می شود. عده ای هر روز از روز دیگر بدتر رانندگی می کنند و تخلف بیشتر می کنند... این همه کف زدن ها جای تکبیرها را پر کرده است...سرود ملی رادیویی "عمله دسته دسته، کنار جو نشسته، دیگه نمی روم ولایت" جای سرودهای عاشقانه "بابا آب داد دیگه شعار ما نیست بابا جان داد بابا خون داد" را می گیرد...مهمترین کار و برنامه ها، برنامه های اخلاقی و فرهنگی در این مقطع است و تنها زور و شلاق بدترین و آخرین راه برای انگشت شمار افراد وقیح و بی شرم است ولی اکثریت همیشه خواستار اخلاق است و محبت و لطف و دعوت و فرهنگ...»