آنا دو نوآی
آنا دو نوآی (۱۵ نوامبر ۱۸۷۶، پاریس –۳۰ آوریل ۱۹۳۳، پاریس) رماننویس و شاعر فرانسوی-رومانیایی بود.
گفتاوردها
ویرایش- «آهو بچهٔ زخمی! در آستانهٔ جان دادن
- مرا در اعماق مردمکانت بازبتابان
- و پرواز ده خاطراتم را
- سوی رفتگان بازگشتناپذیرم.
- مردگان پر شفقتی که دلشاد میشوند
- از همهٔ سرگرمیهای من؛ فاش میگو برایشان
- که من همواره در رؤیای آنهایم هنگام پرسه زدن
- در سایهٔ درختان، ساده و درخشان.
- با آنها از لطف و زیبایی من سخن بگو
- از رقص باشکوه سایهام
- در باغهای سرشار از برگها
- و میوههای آبدار گوناگون.
- با آنها از اندوه سنگین من سخن بگو
- از پلکهای فروافتاده و نگاه بی فروغم
- هنگام گردش شبانگاهی در جامهٔ بلندم
- که باد، دنبالهاش را به بازی میگیرد.
- حکایت کن برایشان از شبهایی که به خواب فرومیروم
- بازوانِ برهنهام تا شده زیر سرم
- پوستم درخشان ه مچون طلای ناب
- و رگانم، همچون بنفشههایی تابیده با جانم.
- از زیبایی گیسوانم با آنها بگو،
- از رنگِ شرابی سرمستکنندهٔ آن
- از بلور ساقهایم
- و از رنگ مهتابی چشمانم؛ و با آنها از شامگاهان ملالتبارم سخن بگو
- نشسته در کنار چشمه
- دلتنگ در کنار چشمه
- دلتنگ یادِ پرمهرشان
- و در بدرِ جستجوی سایههای رمیدهشان.»
- — انگاره[۱]
منابع
ویرایش- ↑ حسنزاده، فریده. شعر زنان در سدهٔ بیستم میلادی. تهران: نگاه، ۲۰۰۱. ۱۵۲. شابک ۹۶۴۳۵۱۰۴۷۶.