آقابزرگ تهرانی
کتاب‌شناس ایرانی
محمدمحسن بن علی تهرانی شهرت‌یافتهٔ فراگیر به آقابُزُرگ تهرانی با لقب شیخ (۶ آوریل ۱۸۷۶، تهران - ۳ مارس ۱۹۷۰، نجف) فقیه شیعه، محدث، تاریخ‌نگار، کتاب‌شناس و دانشنامه‌نویس ایرانی بود که از ۱۸۹۷م در عراق ساکن شد و برای اثر ۲۹ جلدی‌اش با عنوان الذریعة إلی تصانیف الشیعة شهرت علمی دارد.
گفتاوردها
ویرایش- «با أبناءِ تجّار و اعیان هیچ وقت مربوط نشدم، تقید به لباس و خوراک نداشتم، هر چه بود می‌پوشیدم و هر چه حاضر بود در خانه می‌خوردم؛ فقط کتاب که اسباب کار طلبه بود، مهیا می‌کردم.» منبع
دربارهٔ او
ویرایش- «دارای قریحه‌ای سرشار و ذهنی وقّاد و حافظه‌ای قوی بود. او تسلطی فراوانی به مسائل مربوط به کتاب و کتاب‌شناسی داشت و مؤلفان و مصنفان را نیک می‌شناخت و بر رموز علم رجال و مسائل درایة الحدیث و روایة الحدیق واقف و آشنا بود. او با داشتن این علوم، احادیث حسان را از احادیث ضعاف بازمی‌شناخت و بر مسائل ارزیابی محدثان و پایه‌های وثوق بر آنان وقوف کامل داشت.»
منابع
ویرایش- ↑ محقق، مهدی. مفاخرنامه (مجموعه پیش‌گفتارهای دکتر مهدی محقق بر بزرگداشت‌نامه‌های انجمن آثار و مفاخر فرهنگی (۱۳۷۷–۱۳۸۸)). تهران: مؤسسه مطالعات اسلامی دانشگاه تهران - دانشگاه مک‌گیل، ۱۳۹۱. ۱. شابک ۹۷۸۹۶۴۵۵۵۰۹۱۴.