یوسف بن ایوب همدانی با کُنیهٔ ابویعقوب و لقب‌های خواجه و شیخ (نسب: یوسف بن ایوب بن یوسف بن حسین بن وهره) (۱۰۴۹، بوزنجرد، همدان - ۱۱۱۲، مرو) محدث و صوفی ایرانی بود. [۱]

گفتاوردها

ویرایش
مردی که به راع عشق جان فرساید      باید که به غیر یار خود نگراید
عاشق به ره عشق چنان می‌باید      کز دوزخ و از بهشت یادش ناید[۱]
* * *
ایمن به تو زنده همچون مردم به نفس      از کار تو کرده دین و دنیا به هوس
گر مست نیم چو بنگرم با همه کس      سردی همه از برای من دارد و بس[۱]
* * *
ای عشق ترا روح مقدس منزل      سودای ترا عقل مجرد منزل
سیاح جهانِ معرفت یعنی دل      از دست غمت دست به سر پا در گل[۱]

دربارهٔ او

ویرایش

منابع

ویرایش
  1. ۱٫۰ ۱٫۱ ۱٫۲ ۱٫۳ ۱٫۴ ۱٫۵ درخشان، مهدی. بزرگان و سخن سرایان همدان. ج. اول (بعد از اسلام تا ظهور سلسله قاجار). تهران: انتشارات اطلاعات، ۱۳۷۴ش/ ۱۹۹۵م. ص ۱۳۱. 

پیوند به بیرون

ویرایش
ویکی‌پدیا مقاله‌ای دربارهٔ