یدالله مایل تویسرکانی

شاعر ایرانی

یدالله بن ابوالقاسم تویسرکانی با تخلُّص مایل (۱۸۸۶، تویسرکان - ۱۱ مه ۱۹۵۰) مقام‌دار آموزشی، آموزگار، روزنامه‌نگار، شاعر و مترجم ایرانی بود.[۱]

گفتاوردها

ویرایش
ساز وزیری
ساز طرب، وزیری اگر ساز می‌کند      برپا هزار شور ز شهناز می‌کند
هر گوشه حسن او چه برون افتد ز نقاب      رضوان دری ز باغ جنان باز می‌کند
بازار گرم گشته ز اصناف مشتری      زو می‌خرند هرچه فزون ناز می‌کند
از هر طرف قراول مژگان مراقب است      از بسکه فتنه چشم تو آغاز می‌کند
هم می‌کشد به غمزه و هم زنده می‌کند      جادوگر است و قدرت اعجاز می‌کند
بی‌طاقتی نگر که ز نیش گرامفون      اسرار سینه فاش به آواز می‌کند
حسرت برم به بخت بلند هوانورد      کاو از فراز کوی تو پرواز می‌کند
راز درون مپرس که چشمت به هیپنوتیزم      با یک نگاه کشف دو صد راز می‌کند
مایل به خاک مقدم جانانه سر نهاد      خود را بدین وسیله سرفراز می‌کند[۱]
فکر آینده
دانی ز چه با عواطف زندهٔ خویش      کرده است اروپا همه را بندهٔ خویش
ما جمله به فکر ذکر بگذشتهٔ خود      آن‌ها همه در خیال آیندهٔ خویش[۱]

منابع

ویرایش
  1. ۱٫۰ ۱٫۱ ۱٫۲ برقعی، محمدباقر. سخنوران نامی معاصر ایران. ج. چهارم. نشر خرم، چاپ ۱۳۷۳. ص۳۱۳۴. شابک ‎۹۷۸۹۶۴۹۹۷۲۴۰۴.