کارو دردریان
شاعر ایرانی
کارو دِردِریان (۷ نوامبر ۱۹۲۵، همدان - ۱۸ ژوئیه ۲۰۰۷، لیک‌مری، کالیفرنیا) شاعر، روزنامه‌نگار و مترجم ایرانی ارمنی‌تبار بود.[۱]
گفتاوردها
ویرایش- «شاعر قرن ما، نویسندهٔ قرن ما، همان گونه که نتیجهٔ طبیعی شعر و ادب قرون دیرین است، فرزند اجتناب‌ناپذیر قرن ماست؛ سخن‌سرای قرن ما، خود معلول بلافصل یک سری علت‌هاست و سخنش، جرس سپیده‌دم بیداری ملت‌هاست.»[۱]
- «در طی قرن‌ها…
قرن از پی قرون…
سرگشته‌تر از اشک شب‌آویز ابرها…
در ظلمتی سیاه‌تر از قلب قبرها…
بس خون بیدریغ که در بیکران نیل
پاشیده شد بخاک و بکام طلا فسرد
بس خواست‌ها که هیچ شد و نسل‌ها که رفت…
بس نغمه‌ها که ناله شد و عشق‌ها که مرد…
بس رشته‌ها ز خانه و فرزند و شوی و مام…
با دست زور، در دل شبها ز هم گسیخت
در چنگ مرگ، پیکر عریان زندگی!
بس سال‌ها که مرد و به سر خاک مرده ریخت…
در محبس مخوف و نفس سوز ایده‌ها…
ای بس امید زنده که در سینه‌ها شکست…
بس مادر پریش که با داغ کشتگان
بی یار و بی‌پناه، به خاک سیه نشست…
بس اشک‌ها که ریخت ز چشمان روشنی
بر دامن پلید فسون فسانه‌ها…
مأیوس و دربدر!
بس قلب پاک از تپش افتاد و خاک شد!
در جا نشکاف مدفن سرد زمانه‌ها…
بس سال‌ها که سوخت ز بی داد بردگی
ناکام و بی نصیب!
قومی اسیر، در تب صحرای تشنه کام...
بس گام‌ها که خرد شد اندر تلاش روز
با حیله و فریب
تا دیو زور، تشنه نخوابد بگاه شام!».[۱]
منابع
ویرایش- ↑ ۱٫۰ ۱٫۱ ۱٫۲ برقعی، محمدباقر. سخنوران نامی معاصر ایران. ج. پنجم. نشر خرم، چاپ ۱۳۷۳. ص۲۸۹۸. شابک ۹۷۸۹۶۴۹۹۷۲۴۰۴.