خوانا د ایباربورو

خوانا د ایباربورو (۸ مارس ۱۸۹۲ – ۱۵ ژوئیه ۱۹۷۹) شاعر اروگوایی بود.

گفتاوردها

• «اگر مرد بودم، از آن من می‌بود همهٔ نور مهتاب

سایه و سکوت دلخواهم!

از میان کشتزارهای خفته، غرقِ تماشای افق اقیانوس!

اگر مرد بودم، غریب‌تر، حیرت‌انگیزتر

و هدفمندتر از من سرگشته‌ای نبود در جهان!

همراه و همسفر همهٔ جاده‌های بی‌انتهایی می‌گشتم

که تا فراسوی ابدیت ادامه می‌یابند!

فرسوده از وسوسهٔ سفرهای دور و دراز

چه سرشارم من از حقیقتِ مرداب‌گونهٔ زن بودنم!»

— زن

• «همه چیز را در ردایی سیاه پیچیده‌ام

سخت پریده رنگم با نگاهی لبریز شوق.

در چشمانم دو ستارهٔ روشن می‌درخشند،

دو ستارهٔ درخشان بر چهرهٔ ملکوتی‌ام!

بنگر! بی‌زر و زیورمم، عاری از هر پیرایه

بی‌سرخاب و سفیداب و بی‌رایحهٔ عطر.

برکنده‌ام سگک‌های نقره‌فام را حتی

از بند سندل‌هایم.

امشب اما، بی‌لباس‌های ابریشمین و جواهرآلات

زیبا و باشکوهم، همچون زنبقی شکفته

آغشته به روغن سنبل هندی

نرم و لطیف، زیر ردای زیرسیاهم.

و بر لبان رنگ باخته‌ام، گل سرخ لرزان بوسه‌ام

در انتظار لبانت بشکفته است.

شوری شیدا در دستان ملتهبم می‌پیچد

همچون کوران بادهایی دیوانه.

برهنه کن مرا، محبوبم! برهنه کن مرا!

زیر نگاه خیرهٔ تو، برخواهم خاست

بسان تندیسی تابناک بر پایهٔ ستونی سیاه

که نور ماه همچون سگی به سویش کشیده می‌شود.»

— واگذاری