توکّل عبدالسّلام کَرمان(۱۹۷۹) روزنامه نگار و سیاستمدار یمنی.

گفتاوردها ویرایش

  • «دفاع از یک فرد ستم‌دیده فقط حمایت از یک فرد نیست، بی‌عدالتی علیه «یک فرد» را باید بی‌عدالتی علیه «جامعهٔ انسانی و انسانیت» دانست و برابر آن ایستاد.»[۱]
  • «آرزوی دیرین آلفرد نوبل که آزادی در سطح جهان بود و دنیایی خالی از جنگ، هنوز برآورده نشده و جامهٔ عمل بر خود نپوشانده، اما امید به این که سرانجام چنین خواهد شد، رشد زیادی داشته و خیلی‌ها هم در عرصهٔ جهانی برای عملی کردن آرزوی او دست به کنشگری گسترده زده‌اند. جایزهٔ صلح نوبل هنوز هم نیروی معنوی و حرکت به پیش برای همین امید می‌آفریند. در بیش از صد کشور، این جایزه تأییدی است بر ارزش تلاش کسانی که در راه صلح، کنش‌های صلح‌جویانه، عدالت‌گستری، حقوق انسانی و آزادی در کارند. این جایزه از سوی دیگر شاهد این مدعا است که سرانجام خشونت و جنگ به پایان می‌رسند که بار کج به مقصد نمی‌رسد. خشونت و جنگ برآمدی مگر خرابی و یأس ندارد.»[۲]
  • «صلح در داخل مرزهای یک کشور به هیچ وجه کم ارزش‌تر یا کم اهمیت‌تر از صلح بین ملت‌های گوناگون نیست. جنگ فقط زمانی که بین دو دولت رخ می‌دهد معنا پیدا نمی‌کند. نوع دیگری از جنگ هم پیدا می‌شود که تلخ‌تر و دهشتناکتر از جنگ بین دولت‌ها هست. این جنگ توسط رهبران دیکتاتور و مستبدی که مردم خود را به بند کشیده و ظلم بر آنها روا می‌دارند، در جامعه جاری می‌شود. این همان جنگی است که توسط دیکتاتورها در سراسر جهان علیه مردم خودشان اجرا شده و در گام‌های ابتدایی هم چنان اغوا کننده بوده‌اند که مردم جان و مال‌شان را برای رهبران دیروز آزادی‌خواه و امروز مستبد به گرو می‌گذاشتند.»[۳]

منابع ویرایش

  1. «Tawakkol Karman - Nobel Lecture». nobelprize.org/. 10 December 2011. بازبینی‌شده در ۰۴-۰۲-۲۰۱۷. 
  2. http://www.islahweb.org/content/2012/1/4938
  3. http://www.islahweb.org/content/2012/1/4938