اومبرتو اکو

فیلسوف و رمان نویس ایتالیایی

اومبرتو اکو (۱۹۳۲-۲۰۱۶) نشانه‌شناس، فیلسوف، متخصص قرون وسطی، منتقد ادبی و رمان‌نویس ایتالیایی.

گفتاوردها ویرایش

  • «برلوسکونی سخنور بزرگی است. او افسونگر است. در هر حال او افسونگر مخاطب مسن است یعنی از پنجاه سال به بالا. مخاطبی که تلویزیون نگاه می‌کند یا بهتر بگویم شبکه‌های تلویزیونی برلوسکونی را تماشا می‌کند. اما او هرگز نتوانست اکثریت را بدست آورد. او همیشه با ۳۰ درصد و ۴۰ درصد کار کرده است. یک قانون انتخاباتی به او اجازه داد تا بر پارلمان تسلط داشته باشد.»[۱]
  • «یک روزنامه‌نگار آلمانی پرسشی مشابه از من پرسید: چگونه ایتالیا برلوسکونی را پذیرفت؟ من به او جواب دادم: چگونه آلمان هیتلر را پذیرفت؟ چگونه فرانسه ویشی را پذیرفت؟»[۲]
  • «شما این عادت بد را دارید که فکر می‌کنید نویسندگان فرشتگان وحی هستند. پرسش‌هایی وجود دارد که یک نویسنده نمی‌تواند به آن‌ها پاسخ دهد، ولی این نویسنده می‌تواند این سؤال را بپرسد.»[۳]
  • «یک هویت فرهنگی اروپایی وجود دارد که نمی‌توان آنرا بدرستی تعریف کرد چون غیرمحسوس است، ولی وجود دارد.»[۴]
  • «فکر نمی‌کنم که فرهنگ بتواند در روند بورس تأثیرگذار باشد… حتی هومر نمی‌توانست این کار را بکند…»[۵]
  • «ویلیام اهل باسکرویل می‌گوید؛ کتابها برای باور کردن نوشته نشده‌اند، بلکه نوشته شده‌اند تا در معرض پرسش‌گری قرار گیرند.» [اصل متن به ایتالیایی]
    • از نام گل سرخ، ۱۹۸۰.
  • «من حتی آدرس پست الکترونیکی هم برای خودم ندارم. به سنی رسیده‌ام که هدف اصلی‌ام این است که پیام‌ها را دریافت نکنم.»
    • نقل شده در مجلهٔ نیویورکر.

دربارهٔ او ویرایش

  • «اکو برعکس ایرانی‌ها، آدم پرمطالعه‌ای بود و من شنیده‌ام کتابی نبوده که مطالعه نکرده باشد. وی به‌جز ایتالیایی که زبان مادری‌اش بود، زبان‌های انگلیسی و فرانسه را هم در حد عالی می‌دانست و گویا به یونانی هم وارد بود. بر این اساس، اکو می‌توانست به چندین زبان کتاب بخواند. شما اگر آثارش را مطالعه کنید، متوجه خواهید شد که چقدر اهل مطالعه بوده است. همان‌گونه که قبلاً نیز بیان کردم، تخصص اصلی اکو در زمینه قرون‌وسطی بود، اما صرفاً بخشی از منظومه فکری‌اش را فلسفه‌های قرون‌وسطی تشکیل می‌داد. شما کدام فیلسوف معاصر را می‌شناسید که تا این میزان احاطه نسبت به ادبیات معاصر، به‌ویژه ادبیات انگلیس، آمریکا و فرانسه داشته باشد؟ اکو دومین چهره مهم معاصر ایتالیا بعد از بندتو کروچه است. تفاوت بین کروچه و اکو در این است که کروچه رمان نمی‌نوشت.»

منابع ویرایش

ویکی‌پدیا مقاله‌ای دربارهٔ