روح‌الله خالقی: تفاوت میان نسخه‌ها

* «عیب ما این است که خیال می کنیممی‌کنیم با تقلید از دیگران و ترک آثار ملی خود متمدن می شویممی‌شویم. ایرانی مقلد بسیار خوبی است، همه چیز را زود تقلید می‌کند و هر ضرری هم می‌کشیم از همین تقلیدهای نارواست. این جمله را هم بگویم که چند ماه قبل وقتی در پاریس بودم و نواری از موسیقی اصیل ایرانی را که عبارت بود از سولوی تار و سه‌تار و سنتور و آواز و به وسیله هنرمندان ایرانی اجرا شده بود، برحسب تقاضای شعبه موسیقی به یونسکو دادم، روز بعد مرا خواستند و در اطراف این نوع موسیقی که بسیار مشتاقش بودند توضیحات بسیار خواستند و چند بار نوار را شنیدند [...] و گفتند موسیقی اصیل ایرانی همین است که مکرر دنبالش گشته‌اند و صفحهٔ آن را نیافته‌اند.»

* «فن هماهنگی در موسیقی ما سابقه نداشته و این علم را اروپاییان پس از تجربیات بسیار از روی موازین علمی از طبیعت استخراج کرده و بر لطف و ملاحت موسیقی بسی افزوده اندافزوده‌اند و به طوری که تجربه شده استشده‌است با توجه به ویژگی هایویژگی‌های موسیقی ما که اهل فن از آن بهره دارند کاملا برای موسیقی ایرانی هم مناسب و مفید است. کار ما به مراتب مشکل تر از کسانی است که در کشورهای دیگر این فن را اعمال می کنندمی‌کنند زیرا موسیقی هماهنگ در مغرب زمین صدها سال سابقه دارد ولی ولی در کشور ما دوران آن بسیار کوتاه است و هنوز توده ملت که سهل است اشخاص تحصیل کرده نیز متوجه لطف این نکات نیستند. ما باید به تدریج از آنچه مطلوب تر و مطبوع تر است شروع کنیم و در بادی امر خود را تابع موسیقی دانان معاصر اروپا قرار ندهیم بلکه بیشتر باید از موسیقی دانان کلاسیک پیروی کنیم و در اثر گذشت زمان ذوق هاذوق‌ها را راهنمایی و مردم را متوجه درک لذت نغمه هاینغمه‌های هماهنگ نماییم.»

* «صوت بنان لطيفلطیف ترينترین صدايیصدایی است که من در عمر خود شنيده امشنیده‌ام. اگر به يکییکی از تصنيفهایتصنیفهای بنان گوش بسپاريم،بسپاریم، خواهيمخواهیم ديددید که در اجرای آواز بنان،شکستن کلمه، نابجا خواندن،درنگ يایا شتاب بی جا در سرتاسر تصنيفتصنیف حتی يکیک بار هم ديدهدیده نمی شودنمی‌شود. اوج، جای خود را دارد و فرود هم. اينجاستاینجاست که هنر تبلور پيداپیدا می‌کند و بنان را در صدر می‌نشاند. نوع ادای کلمات، جدا از آواز و همراهی موسيقیموسیقی هم آهنگ در بيانبیان بنان، خود شعری جداگانه استجداگانه‌است.»

* «هنرمندی كهکه تمام ثروتش را به فقیران بخشیده بود در گوشهٔ انزوا درگذشت و آنهایی كهکه ادعای هنردوستی داشتند حتی در تشییع جنازه او هم شركتشرکت نكردندنکردند.»

** ناصری، فریدون. «تقلید در موسیقی یعنی سقوط»، مجله گردون، سال اول، شمارهٔ اول، آذر ۱۳۶۹.