محسن هشترودی: تفاوت میان نسخه‌ها

* «به‌طور کلی جهل نهایت ندارد؛ و بشر با شعاع علم خود، دل جهل را می‌شکافد و پیش می‌رود. درست است که با افزودن شعاع علم خویش حجم کره یعنی فضای عمل وی افزایش می‌یابد، لکن چون هرچه بیشتر بداند سطح کره بزرگتر می‌شود با مجهولات بیشتری برخورد می‌کند.»<ref name="سیر اندیشه بشر">سیر اندیشه بشر، محسن هشترودی، انتشارات توکا، چاپ اول شهریور 1356</ref>

 

* «هنرِ خلاق از آن‌رو دردناک است که تولید و تولّد نوزادی است که پس از مرگِ هستی بخشِ خود، باید به زندگی مثالی یا خیالی او ادامه دهد.»<ref name="جهان اندیشه دانش و هنر">جهان اندیشه دانش و هنر، محسن هشترودی، [http://pjkeyvan.com/product/books/philosophical-literature/knowledge-and-virtue/ نشر پژواک کیوان، چاپ اول 1393]</ref>

* «عصر «[[سعدی]]» عصر آشفته‌ای بود و حملهٔ مغول بسیاری از تومارهای مقررات زندگی را از هم دریده و پاره کرده بود. اما یک چیز در تمام این احوال ثابت مانده بود. کیفیت بستگی و ارتباط فرد با اجتماع هنوز ثابت بود. امروز هم مانند عصر «سعدی» عصرِ آشفته‌ای است با این تفاوت که بی‌اعتمادی هم سربار آن شده‌است. از آن‌جا که بستگی و ارتباط فرد با جامعه، دستخوش اندیشه‌های علمی و اجتماعی است که در لحظه در حال تغییر و تکامل است. این آشفتگی، نوعی اظطرابِ فلسفی و پریشانی روحی و فکری ایجاد می‌کند، البته نه از قبیل «در هم افتادن جهان، چنان موی زنگی». «[[w:اصل عدم قطعیت|اصل عدم تعیّن]]» در فیزیک جدید خواه‌ناخواه در اندیشهٔ محققِ جامعه‌شناس اثر کرده‌است و چنان‌که وضع الکترون یا پروتون و سایر اجزای تشکیل‌دهنده ماده تحت قانون معیّن و اصل «[[w:علیت|علیّت]]» مندرج نمی‌شود، فرد در اجتماع نیز دستخوش همین عدمِ تعیّن است.»<ref name="جهان اندیشه دانش و هنر">جهان اندیشه دانش و هنر، محسن هشترودی، [http://pjkeyvan.com/product/books/philosophical-literature/knowledge-and-virtue/ نشر پژواک کیوان، چاپ اول 1393]</ref>