** از مناجات خمسه عشر - بخشی از مناجات ششم: مناجات سپاسگزاران
===متن و ترجمه صلوات شعبانیه ===
|quote = «خدايا درود فرست بر محمد و آل محمد؛ درخت نبوت و جايگاه رسالت و محل رفت و آمد فرشتگان و معدن دانش و خاندان وحى .خدايا درود فرست بر محمد و آل محمد؛ کشتى جارى در اقيانوس هاى بيکران ، هر کس برآن سوار شود ايمن شود و کسى که آن را واگذارد غرق شود ، هر که بر آنان تقدم جويد از دين بيرون رود و کسى که از آن ها عقب ماند به نابودى گرايد ولى ملازم وهمراه آنان به حق خواهد رسيد .▼
{{Quote box
|class = <!-- Advanced users only. See the "Custom classes" section below. -->
|class = <!-- Advanced users only. See the "Custom classes" section below. -->
|title = ترجمه
▲ |quote = «خدايا درود فرست بر محمد و آل محمد؛ درخت نبوت و جايگاه رسالت و محل رفت و آمد فرشتگان و معدن دانش و خاندان وحى .خدايا درود فرست بر محمد و آل محمد؛ کشتى جارى در اقيانوس هاى بيکران ، هر کس برآن سوار شود ايمن شود و کسى که آن را واگذارد غرق شود ، هر که بر آنان تقدم جويد از دين بيرون رود و کسى که از آن ها عقب ماند به نابودى گرايد ولى ملازم وهمراه آنان به حق خواهد رسيد .
خدايا درود فرست بر محمد و آل محمد؛ آن پناهگاه محکم و فريادرس [فرد] بيچاره درمانده و پناه گريختگان و دستاويز محکم براى وسيله جويان. خدايا درود فرست بر محمد و آل محمد؛درود بسيارى که موجب خشنودي آن ها شود، حق محمد و آل محمد ادا و وظيفه ما انجام شده باشد؛ به جنبش و نيروى تو اي پروردگار عالميان.
سطر ۵۸ ⟵ ۳۳:
خدايا درود فرست بر محمد و آل محمد و آباد کن دل مرا به اطاعت خود و با نافرماني ات رسوايم مکن و روزى ام گردان که کمک مالى دهم به کسى که روزيت را بر او تنگ کردى به وسيله آن چه بر من فراخ کردي از فضل خويش و گستردى بر من از عدل خويش و مرا در زير سايه ات زنده داشتى و اين ماه پيامبرت و آقاى رسولانت ماه شعبان است که اطراف آن را به رحمت و خشنودى خود پوشاندى. آن ماهى که رسول خدا (ص) کوشش بسيار داشت در روزه و شب زنده داريش؛ هم در شب ها و هم در روزهايش به خاطر فروتنى در برابر تو در مورد گرامى داشتن و بزرگداشتنش همچنان تا هنگام رحلتش.
خدايا پس ما را کمک ده تا روش او را در اين ماه پيروى کنيم و به شفاعتى که نزد اوست، برسيم .خدايا قرار ده او را براى من شفيعى پذيرفته و راهى به سويت که همواره باشد و مرا پيرو او گردان تا جايى که در روز قيامت تو را در حالى ديدار کنم که از من خشنود باشى و گناهانم را ناديده گيرى و براى من واجب کرده باشى از جانب خود، رحمت و خشنودى را و مرا در خانه هميشگى (بهشت جاويدان) و منزلگاه نيکان فرود آوری» .(منبع: مفاتیح الجنان)
