آنا گاوالدا: تفاوت میان نسخه‌ها

* «دیگران هم صدبار گفته اند به چیز دیگری فکر کن. زندگی ادامه دارد. به دخترهایت فکر کن. حق نداری خودت را وا نهی. تکانی به خودت بده. بله می دانم٬ خوب می دانم٬ اما مرا بفهمید. نمی توانم. وانگهی زندگی٬ [[حقیقت|معنای]] زندگی کردن چیست؟ یعنی چه؟ [[بچه]] هایم؟ چه دارم به آن ها هدیه کنم؟ مادری که خود لنگ می زند؟ دنیایی وارونه؟ از تمام وجود مایه می گذارم٬ صبح ها از خواب بیدار می شوم٬ [[لباس]] می پوشم٬ به آن ها لباس می پوشانم. غذا می دهم. تا [[شب]] مراقب شان هستم. آن ها را می خوابانم و پیشانی شان را می [[بوسه|بوسم]]. می توانم٬ از عهده این کار برآیم. تا این حد را همه می توانند. اما بیش تر از این نه. لطف و محبتی که زندگی بخش است٬ نه نمی توانم. بیش از این نه.»

 

 

* «[[شهامت]] از آن آنان است که خودشان را یک روز صبح در آینه نگاه می کنند و روشن و صریح این عبارت را به خودشان می گویند، فقط به خودشان : "آیا من [[حق]] [[اشتباه]] کردن دارم؟" فقط همین چند واژه ...شهامت نگاه کردن به زندگی خود از رو به رو ... و هیچ هماهنگی و سازگاری در آن ندیدن. شهامت همه چیز را شکستن، همه چیز را زیر و رو کردن...به خاطر خودخواهی؟ خودخواهی محض؟ البته که نه، نه به خاطر خودخواهی... پس چه؟ غریزه بقا؟ میل به زنده ماندن؟ روشن بینی؟ ترس از مرگ؟ شهامت با خود رو به رو شدن. دست کم یک بار در زندگی. رو به رو با خود. تنها خود. همین....»