ابومنصور عبدالملک ثعالبی: تفاوت میان نسخه‌ها

'''[[w:ثعالبی|ابومنصور عبدالملک بن محمد بن اسماعیل ثعالبی نیشابوری]]'''(زادهٔ ۳۵۰- مرگ ۴۲۹ یا ۴۳۰ هجری قمری/(961–1038۹۶۱–۱۰۳۸)میلادی) [[شاعر]] تازی‌گوی، نویسنده و [[تاریخ‌تاریخ]]نگار عرب [[ایران]]ی‌،اهلی، اهل [[نیشابور]] بوده است. معروف به '''ابومنصور نیشابوری''' و '''[[w:جاحظ|جاحظِ]] [[نیشابور]]'''.(ثعالبی در زبان عربی به معنای فروشنده پوست روباه است.)

== گفتاورد ==

* « هر کس خدای تعالیٰ را دوست بدارد ،بدارد، پیامبرش را دوست می‌دارد. هر کس پیامبرِ عرب زبان را دوست بدارد ،بدارد، مردمِ عرب را دوست می‌دارد. هر کس مردمِ عرب را دوست بدارد ،بدارد، زبانِ عربی را دوست می‌دارد که به این زبان برترین کتاب بر برترینِ مردمان عرب و غیر عرب نازل شد.شد؛ و هر کس زبانِ عربی را دوست بدارد ،بدارد، خود را به آن مشغول وا می‌دارد ، می‌دارد، نگهدار و پاسبانِ آن و پیوسته بر آن کار است. به آن عنایت می‌ورزد و همّت‌اش را صرفِ آن می‌کند.می‌کند؛ و هرکس که خدا او را به اسلام راهنمایی فرمود و دلش را به آن شادمان کرد ،کرد، باور بدارد که همانا محمّد ﷺ بهترینِ پیامبران است ،است، اسلام برترینِ ملّت‌ها و عرب بهترین امّت‌هاست. زبانِ عربی بهترینِ زبان‌ها و گویش‌هاست و روی‌آوری بر فهمِ آن از دین‌داری است؛چرااست؛ چرا که ابزاری برای علم است و کلیدِ آموزش در دین است ،است، سببِ صلاحِ معاش و معاد است. سپس ،سپس، [[زبان عربی|زبانِ عربی]] برای گردآوردن و فراهم کردنِ بزرگی‌ها و برتری‌هاست؛برایبرتری‌هاست؛ برای دست یافتن بر جوانمردی و صفاتِ پسندیده و انسانی است ،است، برای دیگر دانایی‌ها و بزرگی‌ها به مانندِ چشمه‌ای است برای آب ،آب، به مانندِ چوبی است که آتش با آن افروزند.افروزند؛ و اگر بر همه‌یهمهٔ ویژگی‌های این زبان چیرگی و دانایی و ژرف‌نگری نباشد ،نباشد، نیروی یقین در شناختِ اعجازِ قرآن به دست نمی‌آید. »

** ''از دیباچۀدیباچهٔ فقه اللغة و سر العربیّة''

** ''سِر هامیلتون راسکین گیب Sir Hamilton Alexander Rosskeen Gibb (١۸٩۵م۱۸۹۵م-١٩۷١م۱۹۷۱م) ، دانشمندِ و استادِ زبانِ عربی ، تاریخ‌پژوهِ اسکاتلندی در شرق‌شناسی''

* « ثعالبی ، از ادباء و نویسندگان و ائمه‌ی لغت و از بزرگانِ ایران در اواخرِ قرنِ چهارم و اوائلِ قرن پنجم ه‌ق است... اگرچه باید گفت وا اسفا که نامِ ثعالبی حتّیٰ روی یک باب مدرسه یا پس‌کوچه‌ای در این شهر ]نیشابور[ نیست ، در حالی که انسان در این شهر کلماتی را در تابلوی مدارسِ امروز می‌بیند که تعّجب‌آور است... ]سپس به ذکرِ آثارِ ثعالبی می‌پردازد[ در خاتمه ، به امیدِ آن روز هستم که این آثارِ پُر ارزش در کتابخانه‌ای به همین نام یعنی « آثارِ بزرگان نیشابور » در یک جا جمع‌آوری شود و مردم به خصوص معلّمین به مطالعه روی بیاورند. .... بنا به عادتِ معمولِ آن قرون و نظر به رواجِ بازارِ زبانِ عربی و جنبه‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌یجنبه‌ی علمیّت و وسعتِ دایره‌ی لغات و عمومیّتِ آن ، تمامِ تألیفاتِ وی به زبانِ عربی می‌باشد. »

* « او جاحظِ نیشابور است و برگزیده‌ی روزگاران و دوران‌ها. چشم‌ها به مانندِ او ندیده است و بزرگان برتریِ او را انکار نکرده‌اند. چگونه انکار کنند که او در نبودش هم ستوده می‌شود به هر زبانی. چگونه پوشیده شود ، او خورشید است که پنهان نشود به هر جایی »

== پیوند به بیرون ==

* [http://ar.wikisource.org/wiki/%D9%85%D8%A4%D9%84%D9%81مؤلف:%D8%A7%D9%84%D8%AB%D8%B9%D8%A7%D9%84%D8%A8%D9%8Aالثعالبي در ویکنبشته عربی]

* [http://ar.wikipedia.org/wiki/%D8%A3%D8%A8%D9%88_%D9%85%D9%86%D8%B5%D9%88%D8%B1_%D8%A7%D9%84%D8%AB%D8%B9%D8%A7%D9%84%D8%A8%D9%8Aأبو_منصور_الثعالبي در ویکیپدیای عربی نقل قولهای درباره او و از اوست]