محمدهادی محمدی: تفاوت میان نسخه‌ها

* «زندگی در کلان‌شهرهایی مانند [[تهران]] که بخش بزرگی از جمعیت ایران را در خود جا داده است، نشان می‌دهد برای کارگزاران دولتی و شهرداری‌ها برنامه‌ریزی برای اوقات فراغت کودکان و نوجوانانش در هم‌جوشی از اندیشه‌های سنتی، مطالعات سطحی و امر دست‌چندم است. در حالی که زندگی در ساختارهای پیچیده‌ای مانند کلان‌شهرها سازوکارهای خود را به‌ویژه در مورد سازماندهی اوقات فراغت کودکان و نوجوانان می‌طلبد.»<ref>http://www.sharghdaily.ir/News/68726/شاید-وقتی-دیگر</ref>

* «ما باید پارک‌های موضوعی خود را که تلفیقی از معماری، هنر، مفاهیم و ارزش‌های والای انسانی ماست، در حجم‌های کوچک‌تر با فناوری‌های ساده‌تر و با برتری نگاه اجتماعی بر اقتصادی، بسازیم تا بتوانیم فشارها و استرس‌های فزاینده زندگی در کلان‌شهرهای ناهمساز خود را به‌گونه‌ای از دوش کودکان و نوجوانان خود برداریم.»<ref>http://www.sharghdaily.ir/News/68726/شاید-وقتی-دیگر</ref>

* «ایران کنونی یکی از پایین‌ترین نرخ‌های بهره‌مندی کودکان از آموزش پیش‌دبستانی در جهان را دارد.»<ref>http://www.sharghdaily.ir/News/69375/دعوای-خانگی!</ref>

* «اگر [[آموزش]] به‌طور رسمی باشد افراد بعد از پایان [[دانشگاه]] فقط در جست‌وجوی مدرک خواهند بود و مدرک‌گرایی پلی برای افراد با تلاش و شیوه درست زیستن نخواهد بود.»<ref>http://ketabak.org/khabar/node/4065</ref>

* «نوع دیگری از آموزش و پرورش وجود دارد که به هر [[کودک]] به عنوان یک انسان متفاوت نگاه می‌شود و مدرسه مهران که توسط مرحوم مافی تأسیس شد به کودکان به گونه‌ای متفاوت نگاه می‌کرد و سعی و تلاش بر این بود تا انسان‌ها را طوری پرورش دهند که فقط به دنبال ظاهر زندگی نباشند و به کودکان تفهیم می‌کردند که اگر می‌خواهند این توانایی را داشته باشند که بر چالش‌های زندگی چیره شوند باید ابزارهای واقعی داشته باشند. واقعی‌ترین ابزار برای درست زیستن فکر کردن است.»<ref>http://ketabak.org/khabar/node/4065</ref>