'''[[W:مرزبان‌نامه|مرزبان‌نامه]] ''' کتابی‌ست نوشتهٔ اسپهبد مرزبان‌بن رستم‌بن شهریاربن شروین‌بن رستم‌بن سرخاب‌بن قارن آملی. بعدها سعدالدین وراوینی آن را از لهجه طبری به فارسی (دری) نقل کرد. این اثر یکی از آثار ارزنده زبان فارسی است که در نیمه اول قرن هفتم میان سالهای ۶۱۷-۶۲۲ از گویش طبری باستان به زبان فارسی دری نوشته شد. این کتاب در نه باب و یک مقدمه و یک ذیل است. مرزبان نامه از زبان حیوانات و به تقلید از کلیله و دمنه نصرالله منشی نوشته شده‌است. درواقع نویسنده کتاب از طریق داستانهای غیر مستقیم واز زبان حیوانات پند و اندرزهای خود را به پادشاه زمان خود می‌گوید. این روش در میان دانایان هندی و ایرانی رواج داشت و در ایران پس از اسلام نیز ادامه یافت.
پیش از سعدالدین یکی از فضلای ملطیه موسوم به محمدبن غازی که نخست دبیر و سپس وزیر سلیمان شاه بن قلج ارسلان(۵۸۸-۶۰۰)بوده‌است در سال ۵۹۸ وحدود ده سال پیش تر از وراوینی این کتاب را اصلاح و انشا نموده و آن را روضه العقول نامیده‌است. به قول شادروان بهار«روضه العقول و مرزبان نامه دو همزادند از یک پستان شیرخورده در کنار یک دایه پرورش یافته الا اینکه لغات تازی غریب در روضه العقول بیشتر از مرزبان نامه به کاررفته و شعر فارسی در آن کمتر استشهاد شده‌است.»
مرزبان نامه از نوع ادب تمثیلی(فابل)محسوب می‌شود ونثر آن فنی است.
----
== گفتاوردها ==
* «آن عیب که از یک دروغ گفتن بنشیند، بهتر از راستی که به رنجی زاید.»
* «آن‌که به دروغ‌گویی منسوب گشت اگر راست گوید، از او باور ندارند.»
