شیراز: تفاوت میان نسخه‌ها

محتوای حذف‌شده محتوای افزوده‌شده
بدون خلاصۀ ویرایش
←‏گفتاورد: ابرابزار، حذف پیوند تاریخ‌ها
خط ۵:
 
== [[گفتاورد]] ==
* «آهنگ و لحن صدای شیرازی‌ها جذابیت و لطف خاصی دارد که بسیار مطبوع و دل‌نشین است.»
 
** ''[[لارنس لاکهارت]]، شهرهای نامی ایران''
* «آهنگ و لحن صدای شیرازی‌ها جذابیت و لطف خاصی دارد که بسیار مطبوع و دل‌نشین است.»
* «ارباب سیر و تواریخ این بلده طیبه را به واسطه کثرت مراقد امام‌زادگان و مدفن اولیااولیاء و بزرگان و جمعیت ارباب حال و کمال از فضلا و درویشان، برج اولیاء خوانده‌اند... در هر کنج خرابه‌اش گنجی دفین و در هر کف خاکش پاکی مکین... خلقش درویش‌منش و پاک اعتقاد و به قدر مقدور کریم و جواد... مردمش از بزرگ و کوچک در کمال ذهن و ذکا و درنهایت استقامت مزاج و زودآشنا.»
** ''[[لارنس لاکهارت]]، شهرهای نامی ایران''
** ''[[تذکره دلگشا]]، علی‌اکبر نواب شیرازی متخلص به [[بسمل]]''
 
* «بیشه‌های زیاد، مرکبات، و درخت‌ها و باغات متعدد و مختلف، میوه‌جات و تاکستان‌های با شکوه و گلکاری‌های رنگارنگ حیرت‌آور باهم مخلوط گردیده و منظره‌های شگفت‌انگیزی را جلوه‌گر می‌کند.»
* «ارباب سیر و تواریخ این بلده طیبه را به واسطه کثرت مراقد امام‌زادگان و مدفن اولیا و بزرگان و جمعیت ارباب حال و کمال از فضلا و درویشان، برج اولیاء خوانده‌اند...در هر کنج خرابه‌اش گنجی دفین و در هر کف خاکش پاکی مکین... خلقش درویش‌منش و پاک اعتقاد و به قدر مقدور کریم و جواد... مردمش از بزرگ و کوچک در کمال ذهن و ذکا و درنهایت استقامت مزاج و زودآشنا.»
** ''[[ولفسن]]، ایران در گذشته و حال''
** ''[[تذکره دلگشا]]، علی‌اکبر نواب شیرازی متخلص به [[بسمل]]''
* «حال دیگر یقین دارم که باغ دلگشایی هست و یقین دارم که می‌توان این باغ را به چشم دید. باغی است که از پای کوهستان سایه‌افکن تربت [[سعدی]] به سمت شیراز سرکشیده‌است. ای روح من! آیا ممکن است تن مشتاق مرا نیز به همراه خود برداری و به سوی این بهشت پرواز دهی؟»
 
** ''[[کنتس دنوای]]، شاعره فرانسوی''
* «بیشه‌های زیاد، مرکبات، و درخت‌ها و باغات متعدد و مختلف، میوه‌جات و تاکستان‌های با شکوه و گلکاری‌های رنگارنگ حیرت‌آور باهم مخلوط گردیده و منظره‌های شگفت‌انگیزی را جلوه‌گر می‌کند.»
* «خاک شیراز به طور شگفت‌انگیزی حاصلخیز است. این سرزمین یکی از بهترین چراگاه‌ها و جالب‌ترین مناطق برای دام‌پروری است. بهترین میوه‌ها، انار بسیار بزرگ و انگورهای گوناگون و شیرین دارد. انگور بی‌دانه، انگور درشت سفید و انگور درشت دیگری که رنگ قرمز دارد و به نام دمشقی خوانده می‌شود.»
** ''[[ولفسن]]، ایران در گذشته و حال''
 
* «حال دیگر یقین دارم که باغ دلگشایی هست و یقین دارم که می‌توان این باغ را به چشم دید. باغی است که از پای کوهستان سایه‌افکن تربت [[سعدی]] به سمت شیراز سرکشیده‌است. ای روح من! آیا ممکن است تن مشتاق مرا نیز به همراه خود برداری و به سوی این بهشت پرواز دهی؟»
** ''[[کنتس دنوای]]، شاعره فرانسوی''
 
* «خاک شیراز به طور شگفت‌انگیزی حاصلخیز است. این سرزمین یکی از بهترین چراگاه‌ها و جالب‌ترین مناطق برای دام‌پروری است. بهترین میوه‌ها، انار بسیار بزرگ و انگورهای گوناگون و شیرین دارد. انگور بی‌دانه، انگور درشت سفید و انگور درشت دیگری که رنگ قرمز دارد و به نام دمشقی خوانده می‌شود.»
** ''[[ژان شاردن]]''
* «در مشرق‌زمین هیچ شهری از لحاظ زیبایی بازارها و باغ‌ها و خوشکلی مردم به پایه [[دمشق]] نمی‌رسد مگر شیراز.»
 
** ''[[ابن بطوطه]]''
* «در مشرق‌زمین هیچ شهری از لحاظ زیبایی بازارها و باغ‌ها و خوشکلی مردم به پایه [[دمشق]] نمی‌رسد مگر شیراز.»
* «شیراز شهر بزرگ فارس، شهری است باشکوه و با عظمت که والیان، آنجا منزل می‌کنند و آن‌راآن را وسعتی است تا آنجا که در این شهر خانه‌ای نیست مگر آن‌که صاحب‌خانه را بوستانی است دارای همه میوه‌ها و [[گل|گل‌ها]] و سبزی‌ها و هرچه در بوستان‌ها می‌باشد و شرب اهالی از چشمه‌هایی است که از آن‌ها نهرهایی جریان دارد و از کوه‌هایی می‌آید که برف بر آن‌ها می‌افتد.»
** ''[[ابن بطوطه]]''
** ''[[کتاب‌البلدان]]، احمد ابن ابی یعغوب، ترجمه محمدابراهیم آیتی''
 
* «شیرازی‌ها مردمانی بلندنظر و سخی‌الطبع هستند. با کمال خوش‌رویی و میل قلبی مهمان را به سفره خود می‌پذیرند و با روی گشاده از او پذیرایی می‌کنند.»
* «شیراز شهر بزرگ فارس، شهری است باشکوه و با عظمت که والیان، آنجا منزل می‌کنند و آن‌را وسعتی است تا آنجا که در این شهر خانه‌ای نیست مگر آن‌که صاحب‌خانه را بوستانی است دارای همه میوه‌ها و [[گل|گل‌ها]] و سبزی‌ها و هرچه در بوستان‌ها می‌باشد و شرب اهالی از چشمه‌هایی است که از آن‌ها نهرهایی جریان دارد و از کوه‌هایی می‌آید که برف بر آن‌ها می‌افتد.»
** ''[[تاورنیه]]''
** ''[[کتاب‌البلدان]]، احمد ابن ابی یعغوب، ترجمه محمدابراهیم آیتی''
* «شیر در فارسی اوستایی به معنی شهر است و راز در زبان به معنی اسرار می‌باشد. برحسب اصول [[دستور زبان|دستوری]] چون دو حرف هم‌جنس کنار هم واقع شوند یکی حذف می‌شود، شیرراز، شیراز می‌گردد. به معنی شهر راز.»
 
** ''مجله یغما، شماره ۳، سال ۱۲، خرداد ۱۳۳۸ شمسی''
* «شیرازی‌ها مردمانی بلندنظر و سخی‌الطبع هستند. با کمال خوش‌رویی و میل قلبی مهمان را به سفره خود می‌پذیرند و با روی گشاده از او پذیرایی می‌کنند.»
* «لهجه شیرازی‌ها تا به امروز خالص‌ترین و خوش‌آهنگ‌ترین لهجه‌های ایران است.»
** ''[[تاورنیه]]''
** ''[[ادوارد براون]]، یکسال در میان ایرانیان''
 
* «مردم شیراز خصوصأ زنان آن شهر به زیور صلاح و سداد و [[مذهب|دین]] و عفاف آراسته‌اند. زنان شیرازی صدقه و احسان زیاد می‌دهند و از غرایب رسوم آنان این است که روزهای دوشنبه و پنج‌شنبه و جمعه در [[مسجد]] جامع بزرگ شهر برای شنیدن بیانات خطبا و واعظان گرد می‌آیند و گاهی عده حاضرین به هزار یا دوهزار تن می‌رسد و من در هیچ شهری ندیدم اجتماعات زنان به این انبوهی باشد.»
* «شیر در فارسی اوستایی به معنی شهر است و راز در زبان به معنی اسرار می‌باشد. برحسب اصول [[دستور زبان|دستوری]] چون دو حرف هم‌جنس کنار هم واقع شوند یکی حذف می‌شود، شیرراز، شیراز می‌گردد. به معنی شهر راز.»
** ''[[ابن بطوطه]]، سفرنامه، ترجمه محمدعلی موحد''
** ''مجله یغما، شماره ۳، سال ۱۲، خرداد ۱۳۳۸ شمسی''
* «مردم شیراز خوش‌گذران و زنده‌دل و اهل ذوق هستند و همه آنان طبع [[شعر]] دارند.»
 
** ''[[لارنس لاکهارت]]، شهرهای نامی ایران''
* «لهجه شیرازی‌ها تا به امروز خالص‌ترین و خوش‌آهنگ‌ترین لهجه‌های ایران است.»
* «شیراز، [[تهران]]، [[رشت]] و [[سنندج]] سکولارترین شهرهای ایران هستند، اما گرایش به سکولاریسم در [[زاهدان]]، [[یزد]]، [[مشهد]] و [[قم]] کمترین است. از نظر فردگرایی هم ساکنان شیراز، رشت، تهران و مشهد بیشترین تمایل را به فردگرایی نشان می‌دهند، اما این گرایش در زاهدان، یزد، [[کرمان]] و [[سمنان]] حداقل است. [[بندرعباس]]، سمنان، یزد و [[بوشهر]] بیشتر از دیگر مراکز استان‌ها، ارزش‌های خانوادگی را مهم می‌دانند، اما این ارزش‌ها در [[ساری]]، [[ارومیه]]، [[کرمانشاه]] و [[همدان]] کمتر اهمیت دارند.»
** ''[[ادوارد براون]]، یکسال در میان ایرانیان''
** ''[http://www.sharghdaily.ir/News/69951/خبر گزارش روزنامهٔ شرق]''
 
* «مردم شیراز خصوصأ زنان آن شهر به زیور صلاح و سداد و [[مذهب|دین]] و عفاف آراسته‌اند. زنان شیرازی صدقه و احسان زیاد می‌دهند و از غرایب رسوم آنان این است که روزهای دوشنبه و پنج‌شنبه و جمعه در [[مسجد]] جامع بزرگ شهر برای شنیدن بیانات خطبا و واعظان گرد می‌آیند و گاهی عده حاضرین به هزار یا دوهزار تن می‌رسد و من در هیچ شهری ندیدم اجتماعات زنان به این انبوهی باشد.»
** ''[[ابن بطوطه]]، سفرنامه، ترجمه محمدعلی موحد''
 
* «مردم شیراز خوش‌گذران و زنده‌دل و اهل ذوق هستند و همه آنان طبع [[شعر]] دارند.»
** ''[[لارنس لاکهارت]]، شهرهای نامی ایران''
 
== [[ضرب‌المثل]] ==